در حالت قیام، سنت این است که پاها به اندازه ی چهار انگشت از انگشتان دست باز باشد. این مقدار، در تمامی کتب فقهی احناف مذکور بوده و هیچگونه حداکثر و یا حداقلی برای آن ذکر نشده است. حاشیة الطحطاوی علی مراقی الفلاح 1/357.
امام رضا (ع) فرمود : بپرهیزید از این که در نماز سستی و تنبلی کنید و یا حدودش
را ضـایع کـنید یا از روی دستپاچگی رکـوع و سجـده نماز را آن چـنان به جا آورید که
گـویی هـمچـون خروس منقار می زنید یا این که نماز را سبک بشمارید یا این که
جـای نماز به امـور دنیوی مشغـول شوید و یا در غـیر وقـت نماز بخوانید،در هر حال
رسـول خدا (ص) فرمود : از من نیست کسی که نمازش را سبک بشمارد ، قـسم
به خدا بر حوض کوثر بر من نخواهد رسید."
امام باقر(ع) فرموده اند:
«هیچ مؤمنی نیست که در وقت نماز در حال سجود و یا رکوع یا قیام باشد مگر اینکه خدا جسمش را بر آتش حرام کرده است»
