خروج شیصبانی

مراد از «شیصبانی» در روایات اهل بیت‏علیهم السلام، مردی از بنی عباس و یا مردی دشمن اهل بیت‏علیهم السلام است؛ زیرا امامان‏علیهم السلام بنی عباس را به بنی شیصبان تعبیر می‏کردند و آن نام مردی بدکردار یا گمنامی [1]  است و آن بزرگواران دشمن خود را به طور کنایه با این کلمه نام برده‏اند. «شیصبان» در لغت نامی از نام‏های ابلیس است. پس از آنکه قدرت در دست زمینه سازان خراسانی و طرفداران آنان قرار می‏گیرد، شیصبانی در عراق خروج می‏کند.