چراغ محفل دلخستگان

ای چــراغ محفــل دلخستـه‌گان آشنــا

ای امـام مهربـان ای آیـت ایمـان رضا

ای صفای باغ دین یا امام هشتمین

ای خـدا را حجـت بــر حــق ولی کردگار

ای مـزارت بوسـه گاهِ خستــگان بیقــرار

ای صفای باغ دین یا امام هشتمین

ضامن آهو عزیزِ فاطمـه شمس الشّموس

ای پنــاه اهــل دل ای گوهر دریای طوس

ای صفای باغ دین یا امام هشتمین

ای دلــت آئینــه نـور خـدای ذوالجلال

تشنــه لطف تــوأم کـو جرعه‌ای آب زلال؟

ای صفای باغ دین یا امام هشتمین

در میان حجره غربت نهادی رخ به خاک

جان سپردی بیقرار و تشنه لب روحی فداک

ای صفای باغ دین یا امام هشتمین

جعفر رسول زاده (آشفته)

منبع

بیت الحمد

«بیت» در لغت به معنای خانه و «حمد» به معنای ستایش و ثنا است. این واژه در برخی روایات مهدویّت به کار رفته و از آن به عنوان جایگاهی مربوط به حضرت مهدی‏علیه السلام یاد شده است.
مفضل گوید: شنیدم امام صادق‏ علیه السلام فرمود: «اِنَّ لِصَاحِبِ هَذا الاَمْرِ بَیتاً یُقَالُ لَهُ بَیْتُ الحَمْدِ فِیهِ سِراجٌ یَزهَرُ مُنذُ وُلِدَ اِلَی یَوْمَ یَقُومُ بِالسَّیفِ لا یُطْفَأ» [1] ؛ «همانا صاحب این امر را خانه‏ای است که بدان «بیت الحمد» گویند. در آن چراغی است که روشنی می‏بخشد و از آن هنگام که صاحب الامر زاده شده تا روزی که با شمشیر قیام کند، خاموش نخواهد شد».