علائم ظهور به دو دسته کلی تقسیم میشوند: علائم حتمی و علائم غیر حتمی.
فضیل بن یسار از امام باقر (ع) روایت کرده که فرمودند:
«نشانههای ظهور دو دسته است: یکی نشانههای غیرحتمی و دیگر نشانههای حتمی؛ خروج سفیانی از نشانههای حتمی است که راهی جز آن نیست.» (غیبت نعمانی، با ترجمه غفاری، باب18، ص429)
من جز رضای دوست تمنّا نمیکنم جان میدهم به راهش و پروا نمیکنم
گر مدّعی شنید ز بیگانگان صدا غیر از صدای دوست من اصغا نمیکنم
با من اگر که یار به لطف و عنایت است اندیشه از قیامتِ کُبری نمیکنم
بر سفرهی رضا و قناعت نشستهام خود را ذلیل جیفهی دنیا نمیکنم
در کشتی نجاتِ تمسّک به اهل بیت تشویش از تلاطم دریا نمیکنم
در سایهی ولایت مهدیّ دینپناه از کس ز غیر دوست تقاضا نمیکنم
با لطف بندگان و غلامانش اعتنا بر تاج پادشاهی کسریٰ نمیکنم
با دوستان او همه سر، بر اِرادتم با دشمنانِ یار، تولّا نمیکنم
هستم سگی حقیر به کوی ولی عصر این است افتخارم و حاشا نمیکنم
در برخی از روایات «خروج خراسانی» به عنوان یکی از نشانه های ظهور بیان شده است. اگر چه در این روایات به روشنی او معرفی نشده است؛ ولی برخی او را مردی از بنیتمیم دانستهاند. [1] .اغلب روایاتی که نام او را بردهاند، از خراسانی همراه سفیانی یاد کردهاند. امام صادقعلیه السلام فرمود: «خُرُوجُ الثَّلاثَةِ الخُراسانی وَالسُّفیانی وَالیَمانی فِی سَنَةٍ واحِدَةٍ فِی شَهْرٍ واحِدٍ فی یَوْمٍ واحِدٍ وَلَیْسَ فیها رایَةٌ بِأَهْدَی مِنْ رایَةِالیَمانی یَهدِی إِلَی الْحَقِّ» [2] ؛ «خروج خراسانی، سفیانی و یمانی در یک سال و یک ماه و یک روز تحقق مییابد و در بین آنها پرچمی هدایتگرتر از یمانی نیست که او به حق هدایت میکند».و در برخی روایات از خراسانی و سفیانی به دو اسب مسابقه تشبیه شدهاند که خراسانی از مشرق و سفیانی از مغرب به طرف کوفه در حرکتاند. [3] .البته روایتی نیز از خروج او به عنوان یکی از نشانههای حتمی قیام حضرت مهدیعلیه السلام یاد شده که به جای خروج یمانی ذکر شده است. [4] .
[1] روزگار رهایی، ص 1043.
[2] کتاب الغیبة، ص 446.
[3] الغیبة، ص 259.
[4] ر.ک: همان، ص 289، ح 6.
منبع: پایگاه جامع اطلاع رسانی امام مهدی (عج)
«خُروج دابةالارض» به معنای بیرون آمدن جنبنده از زمیناست. اینپدیده هم در روایات شیعه و هم در روایات اهل سنّت، مورد اشاره قرار گرفته و از آن به عنوان «اَشراط السّاعة» و یکی از نشانههای نزدیک شدن قیامت یاد شده است. [1] .آنچه که این اتفاق را نزد شیعه مهم ساخته، روایاتی است که از «خروج دابةالارض» به عنوان رجعت امیرمؤمنان علیعلیه السلام یاد کرده است.
امام باقرعلیه السلام فرموده است: «امام علیعلیه السلام پس از ذکر اوصاف خود، فرمود:... من همان جنبندهای هستم که با مردم سخن میگویم...». «...اِنّی... وَالدَّابَّةُ الَّتی تُکَلِّمُ النَّاسَ» [2] .؛
در روایات فراوانی گفته شده است: درآستانه ظهور جنگهای خونین فراوانی رخ خواهد داد که جمعیت بسیاری از مردم به قتل خواهند رسید. از این مرگ به عنوان «مرگ سرخ» یاد شده است.حضرت علی علیه السلام در این باره فرمود:«بَیْنَ یَدَیَّ القائِمِ مَوْتٌ اَحْمَرٌ وَمَوْتٌ اَبْیَضٌ وَجَرادٌ فی حینِهِ وَجَرادٌ فِی غَیرِ حینِهِ اَحْمَرٌ کَاَلْوانِ الدَّمِ فَاَمّا المُوتُ الاَحْمرُ فَالسَّیفُ وَاَمّا المَوتُ الاَبیَضُ فَالطّاعُونُ»؛ «در آستانه قیام قائم، مرگ سرخ، مرگ سفید و ملخهایی به هنگام و ملخهایی نابه هنگام سرخ، همچون خون خواهد بود. اما مرگ سرخ پس [کشته شدن با] شمشیر است و مرگ سفید به وسیله طاعون است». [1] .
[1] کتاب الغیبة، ص 438، ح 430.
منبع: پایگاه جامع اطلاع رسانی امام مهدی (عج)
مراد از «شیصبانی» در روایات اهل بیتعلیهم السلام، مردی از بنی عباس و یا مردی دشمن اهل بیتعلیهم السلام است؛ زیرا امامانعلیهم السلام بنی عباس را به بنی شیصبان تعبیر میکردند و آن نام مردی بدکردار یا گمنامی [1] است و آن بزرگواران دشمن خود را به طور کنایه با این کلمه نام بردهاند. «شیصبان» در لغت نامی از نامهای ابلیس است. پس از آنکه قدرت در دست زمینه سازان خراسانی و طرفداران آنان قرار میگیرد، شیصبانی در عراق خروج میکند.
آیا نوع زندگیمان امام زمانی است یا بعبارتی دیگر امام زمان پسند هست؟ آیا نوع معاشرت های ما طوری هست که امام زمان هم وارد مجلسمان شوند، همنشین با ما شده و
نظر لطفی داشته باشند؟ یا برعکس؟
در روایتی از امام صادق علیه السلام بنا به نقل شیخ مفید، آمده است: لا یخرج القائم الا فی وتر من السنین سنه احدی او ثلاث او خمس او سبع او تسع: قائم (علیه السلام) خروج نمی کند مگر در سالهای فرد: سال اول، یا سوم، یا پنجم، یاهفتم، یا نهم. و از امام محمد باقر علیه السلام روایت است: یقوم القائم فی وتر من اسنین: تسع، واحده، ثلاث، خمس: قائم علیه السلام در سالهای فرد قیام می کند: نه، یک، سه و پنج.
منبع: پایگاه جامع اطلاع رسانی امام مهدی (عج)
