نماز تجلی‌گاه عروج مومن

صفتیه است، باشد؛ پس گویا چنین فرموده: اى محمد، که از افق اکثرت و تعین منسلخ شدى و به قدم عشق و محبت رفض غبار کثرت اسما و صفات و تعینات کردى، به مقام تجلى به فیض اقدس در مقام غیب هویت و وحدت صرف بگو: هو. و آن اشاره است به مقام ذات یا غیب هویت یا اسماى ذاتیه. و آن با آنکه غیب مطلق است اللَّه است که مقام جمع اسما و حضرت واحدیّت است؛ و این کثرت اسمایى را با وحدت و بساطت مطلقه تنافى نیست؛ پس او احد است. و با آنکه کثرت کمالى در آن راه دارد، بلکه آن مبدأ آن کثرت است، صمد است و منزه است از مطلق نقایص؛ پس براى او ماهیة و امکان و جوف نیست؛ پس از او چیزى منفصل نشود و او از چیزى منفصل نشود. و جمیع دار تحقق به او منتهى شود ظهوراً و تجلّیاً، و فانى در ذات و اسما و صفات او هست وجوداً و صفةً و فعلًا؛ و از براى او مثل و مثال و کفو و شریک نیست.

پس هو اشاره به مقام غیب شد، چنانچه در حدیث نیز وارد است؛ و اللَّه به مقام اسماى کمالى و واحدیّت، که مقام اسم اعظم است؛ و از احد تا آخر سوره، اسماى تنزیهیّه است؛ پس سوره شریفه نسبت حق است به جمیع مقامات؛ و تواند که هو اشاره به ذات من حیث هو باشد و احد اشاره به اسماى ذاتیه باشد. و العلم عنده.