دیدگاه امام خمینی درباره اهمیت قانون، ضرورت قانون گرایی و پرهیز از قانون شکنی

"قانون گرایی" را باید یکی از بزرگ‌ترین مشخصه‌‌های حکومت اسلامی برشمرد و از میان سایر مشخصه‌ها برجستگی خاصی برای آن قائل شد. این اهمیت و برجستگی از خاستگاه اولیه آن نشان دارد و آن قرآن کریم می‌باشد که "وحی الهی" و مجموعه‌ای کامل و جامع از تعالیم و قوانین اسلام می‌باشد. جایگاه و اهمیت قانون گرایی با موضوعی دیگر نیز پیوند دارد و آن توجه به این واقعیت است که اصولا "قانون" برای "عمل" است و اگر قرار باشد که قوانین به حیطه عمل در نیایند آیا جز این است که بود و نبود آنها یکسان می‌شود؟ و به راستی چه تفاوتی است بین قوانینی که در لابلای کتب و بخشنامه‌ها محصورند و غبار فراموشی بر آنها نشسته است با شبیه همان قوانین که از ابتدا تکوین نیافته و به کتاب و بخشنامه راه پیدا نکرده است؟!