امام رضا علیه السلام هرگز قهقهه نمی‎زد

شیخ صدوق از قول ابراهیم بن العباس گفته است:

هرگز ندیدم که حضرت ابوالحسن الرضا کسی را با سخنان خویش آزار دهد و ندیدم که هرگز سخن کسی را قطع کند یعنی در میان سخن او سخنی بگوید تا سخن گوینده تمام شود و حاجت مردم را تا جایی که در توانش بود، برآورده می‎کرد و در مجلس، مقابل همنشین خود، تکیه نفرمود و پایش را دراز نکرد.

هیچ وقت ندیدم او را که به یکی از غلامان خود فحش دهد و هرگز ندیدم که آب دهان خود را دور افکند و هیچگاه ندیدم که قهقهه زند، بلکه خنده او تبسم بود و چون خلوت می‎فرمود و سفره غذا مقابل ایشان پهن می‎نمودند، همه اهالی خانه را سر سفره می‎نشاند، حتی دربان و میرآخور(مسئول اصطبل) نیز با ایشان طعام میل می‎فرموند و عادت وی این بود که شب‎ها کم می‎خوابید و بیشتر شب‎ها از اول شب تا صبح بیدار بود و روزه بسیار می‎گرفت، آن حضرت پنهانی بسیار احسان می‎کرد و صدقه می‎داد.

بیشتر صدقات او در شب‎های تار بود.

 

منابع:

منتهی الآمال، شیخ عباس قمی، ج 2، ص 340- 341.

تبیان

حفظ دین؛ بزرگ ترین امتحان برای منتظران ظهور

حجت‎الاسلام جواد جعفری، معاون پژوهشی مرکز مهدویت قم عصر روز گذشته، سوم مردادماه در پانزدهمین نشست معرفتی ماه مبارک رمضان در امامزاده سید‌ابراهیم(ع) زنجان، گفت: بنا به فرموده امام صادق(ع) مرتبه و مقام هیچ یک از مسلمانان نزد پروردگار از منتظران ظهور امام زمان(عج) و قائلان به حضور وی در جامعه بالاتر نیست.

مؤلفه‌های امام شناسی در عصر حاضر

از شناخت‏هاى لازم، مفید، کاربردى و تعیین کننده، «شناخت امام» است. 

در فرهنگ اسلامى و نگاه شیعى، «امامت»، تداوم خط «رسالت» است و «امام» به عنوان وصىّ و جانشین «پیامبر»، نقش مدیریت جامعه و هدایت مسلمانان و تربیت نفوس مؤمنان و اجراى احکام قرآن و دفاع از اسلام و تبیین خط راستین مکتب و مقابله با تحریف‏ها و انحراف‏ها و بدعت‏ها را بر عهده دارد. 

شیخ صدوق

عمر با برکت «علی بن بابویه» از پنجاه می گذشت و او هنوز فرزندی نداشت. از آنجا که فرزند میوه شیرین باغ زندگی است و همه انسانها آرزوی داشتن فرزندانی را دارند که پس از خود نام و آثار آنها را حفظ کنند، ابن بابویه جهت طلب فرزندی صالح دست به دعا برداشته و برای استجابت دعایش از مولایش حضرت ولی عصر(ع) استعانت می جوید.