روز سه شنبه هفتم مهر 1366 شمسی ، ائمه جمعه سراسر کشور اسلامی ایران در پایان کار سومین سمینار سراسری ، به اتفاق آیت اللّه مشکینی امام جمعه قم و حضرت حجه الاسلام والمسلمین آقای سید علی خامنه ای امام جمعه تهران در حسینیه جماران با امام خمینی (مدظله العالی) ملاقات کردند.
یکی از اعضای دفتر امام خمینی (مدظله العالی ) چنین نقل کرد:
یک روز بر طبق وظیفه ای که هر ماه بر عهده داشتیم ، در پایان ماه ، صورت مخارج ماهیانه را (در جماران ) به خدمت امام فرستادیم ، که در ضمن آن ، مخارج خانه امام ، مخارج شخصی مهمانی ها و رفت و آمدهای امام ، و پول برق خانه (اجاره ای حضرت امام در جماران ) را نوشته بودیم .
مرحوم حجه الاسلام والمسلمین حاج سیّد احمد آقا خمینی می گفت :
وقتی که از عراق می خواستیم به کویت برویم به دلیل ممانعت برگشتیم . از ساعت پنج صبح برای اینکه کسی در نجف خبردار نشود بین الطّلوئین حرکت کردیم به سوی کویت . در مرز کویت ما را راه ندادند. ما برگشتیم به مرز عراق . به بد ترین وجه با امام برخورد کردند.
در این موقع حاج احمد آقا از اندرونی بیرون آمده و از آیه اللّه حاج شیخ غلامرضا رضوانی می خواهد که به امام اظهار دارد: اطبّاء ملاقات با حاج سیّد مصطفی را منع کرده اند. امام مجدّداً سیّد احمد آقا را احضار کرده و این بار از او می پرسد: مصطفی فوت کرده است ؟
یکی از پزشکان قم چنین نقل می کند:
هنگامی که امام خمینی - قدّس سرّه - دچار ناراحتی قلبی شدند، خود را به بالین ایشان رسانده فشار خونشان را گرفتم . فشار ایشان عدد 5 را نشان می داد که از نظر طبی بسیار خطرناک بود. کارهای اولیه را انجام دادم . پس از دو ساعت که قدری وضع بهتر شده بود ولی قاعدتا حضرت امام نبایستی حرکت می کردند، شاهد بودم که ایشان آماده حرکت شدند. عرض کردم : آقاجان ، چرا برخاستید؟ فرمودند: نماز!
عرض کردم : آقا، شما در فقه مجتهد و من در طب . حرکت شما به فتوای طبی من حرام است . خوابیده نماز بخوانید. ایشان با احترام ، نماز را خوابیده بجا آوردند.
از قول فرزند امام نقل شده است :
روز اولی که شاه رفت ، ما در نوفل لوشاتو بودیم . نزدیک به سیصد الی چهارصد خبرنگار اطراف منزل امام جمع شده بودند. تختی گذاشتند و امام روی آن ایستادند.تمام دوربینها کار می کرد. قرار بود هر چند نفر خبرنگار یک سؤال بکنند. دو سه سؤال از امام شد که صدای اذان ظهر شنیده شد. بلافاصله امام محل را ترک کردند و فرمودند: وقت فضیلت نماز ظهر می گذرد. تمام حاضرین از این که امام صحنه را ترک کردند، متعجّب شدند. کسی از امام خواهش کرد چند دقیقه ای صبر کنید تا حداقل چهار پنج سؤ ال دیگر بشود. امام با عصبانیّت فرمودند: به هیچ وجه نمی شود و رفتند.
« مصرف صحیح » از موضوعات اساسی و حائز اهمیت در زندگی فردی و حیات جمعی می باشد و از عوامل مهم در رشد و پیشرفت جامعه و کشور در ابعاد مختلف به شمار می رود.
اهمیت مصرف صحیح خاستگاهی همچون ثروت و مال دارد و از آنجا که اقتصاد دارای جایگاهی مهم می باشد و فراهم آمدن امکانات مادی بسترساز رفاه و تامین کننده آرامش است و تنگناهای معیشتی را مرتفع می نماید ضرورت خاص مصرف صحیح برای استمرار نقش و آثار حیاتی مال و ثروت و جلوگیری از به هدر رفتن نعمت ها و امکانات گوناگون رخ می نمایاند.
شوراها جزء برنامه های اسلام است
این جزء برنامه های اسلام است، و بنای ما هم بر همین هست. نه تنها شما، هر جا، در هر استانی، در هر جایی که هست، همان طوری که از اول قانون هم همین معنا بوده است، باید شوراهای ولایتی باشد.
