اصبغ بن نباته می گوید: امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمود: زمانی بر مردم میآید که عمل زشت برتری (کامل) پیدا می کند و خودسازی نموده و جلوه گری می نماید. پرده از روی محرمات برداشته شود، زنا آشکار می گردد و مال یتیمان را حلال دانسته و می خورند، کم فروشی می نمایند و شراب را به جای آب انگور حلال دانند و رشوه را به عنوان هدیه حلال شمرند. خیانت در امانت را جایز میدانند، مردها شبیه به زنها و زنها شبیه به مردها شوند.
یکی از مسائلی که در حکومتهای آخرالزّمان مطرح است، بنا بر اخباری که از معصومان(ع) وارد شده است، سلطه و نفوذ زنان در امور سیاسی است. امیرمؤمنان(ع) میفرماید: ". . . و آن هنگامی است که زنها مسلّط شوند، کنیزان تسلّط پیدا کنند و کودکان حکومت کنند."۱
"هنگامی که زنها بر تخت سلطنت چیره شوند و بر هر مردی چیره باشند و جز خواسته آنها عملی نگردد."۲
امام صادق(ع) میفرمایند: "و زنان را میبینی که بهسان مردان، مجالس (کنفرانس) راه میاندازند."۳
«موتور» از نظر لغت به کسی گویند که یکی از کسانش کشته شده؛ ولی خونبهای او گرفته نشده است. [1] .
در برخی از روایات از حضرت قائم علیه السلام، به عنوان «موتور بوالده» و یا «موتور بابیه» یاد شده است؛ یعنی، کسی که پدرش کشته شده و از خون او مطالبه و خونخواهی نشده است. مراد از «پدر» در این روایت، ممکن است امام حسن عسکری علیه السلام باشد و ممکن است مقصود امام حسین علیه السلام باشد و یا اینکه جنس پدر است که شامل تمامی ائمه معصومین علیهم السلام باشد.
امام باقرعلیه السلام فرمود: «صاحِبُ هَذا الاَمْرِ هُوَ الطَّریدُ الشَّریدُ المَوتُورُ بِاَبیهِ». [2] .
و نیز از آن حضرت نقل شده است: «... المَوتُورُ بِوالِدِهِ...». [3] .
عیسی خشّاب گوید: «به امام حسین علیه السلام گفتم: آیا شما صاحب الامر هستید؟ فرمود: «لا وَلکِنْ صاحِبُ الاَمرِ الطَّریدُ الشَّریدُ المَوتُورُ بِاَبیهِ المُکَنَّی بِعَمِّهِ...» [4] ؛ خیر ولکن صاحب الامر طرید و شرید و خونخواه پدرش و دارای کنیه عمویش میباشد...».
پی نوشت ها:
[1] مجمعالبحرین، ج 3، ص ص 509.
[2] الغیبة، ص 179؛ الکافی، ج 1، ص 322.
[3] الغیبة، ص 178، ح 22.
[4] کمالالدین، ج 1، ص 318، ح 5.
حجت الاسلام مجید حیدری نیک، کارشناس مسائل مهدوی در گفتگو با خبرنگار حوزه مهدویت خبرگزاری شبستان بااشاره به حدیثی از امام صادق(ع) "عمل کسی که در انتظار قائم به سر نمی برد، قبول نمی شود"، گفت: باتوجه به اینکه ازجمله اعمال ما در ماه مبارک رمضان روزه است، روزه ما در صورت منتظر بودن ما قبول می شود، همچنین قبولی نماز، حج و دیگر اعمال ما مشروط به منتظر ظهور بودن است.
یکی از پدیدههایی که در سال ظهور اتفاق میافتد و در شمار نشانه های ظهور از آن یاد شده است، بارانهای پیاپی است که تا آن روز مانند آن دیده نشده است.
این بارانها زمینه آبادی و سرسبزی زمین را فراهم میکند و به بهبود وضع زمین منجر میشود؛ چنانکه امام صادق علیه السلام میفرماید:
«اِنّ قُدّامَ القائِمِ علیه السلام لَسَنَةٌ غَیْداقَةٌ یَفْسُدُ فِیها الثَّمَرُ فِی النَّخْلِ فَلا تَشُکُّوا فِی ذلکَ» [1] ؛ «در آستانه [قیام] قائم علیه السلام سالی پرباران خواهد بود که در اثر آن، خرما بر روی نخل میپوسد. پس در این تردیدی به خود راه ندهید».
براساس احادیث فراوان از ائمه اطهار(علیهم السلام) انتظار فرج در اسلام از بالاترین عبادات شمرده شده است. چرا که امام زمان، موعود همه امتهای گذشته است؛ که با ظهورش، زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد. چنانکه در مفاتیحالجنان میخوانیم: "السّلامُ علی المَهدی الذّی وَعَدَ اللهُ عزَّوجلَّ بِهِ الأمَمَ، أن یجمَعَ به الکَلِمَ و یلُمُّ به الشَّعَثَ و یملأَ بِهِ الأرضَ قِسطَاً و عَدلاً و یمکِّنَ لَهُ و ینجِزَ بِهِ وعدَ المُۆمنِینَ"
در روایات فراوانی وارد شده است: «هر کس از دنیا برود و امام زمان خود را نشناسد، به مرگ جاهلی از دنیا رفته». این روایات در مورد شناخت و معرفت تمامی ائمه علیهم السلام صادق است؛ ولی در باره حضرت مهدی علیه السلام به خصوص روایاتی وارد شده است.
بدون تردید از برترین آموزههای پیامبران ایمان به «غیب» است. خداوند متعال در ابتدای صحیفه آسمانی خود آن گاه که ویژگیهای پرهیزگاران را بر شمرده، ایمان به غیب را در رأس ویژگیها قرار داده میفرماید: «ذلِکَ الکِتابُ لا رَیْبَ فیهِ هُدَیً لِلمُتَقینَ الذینَ یُؤمِنُونَ بِالغَیبِ وَ...» [1] «این است کتابی که در [حقانیت] آن هیچ تردیدی نیست [و] مایه هدایت تقوا پیشگان است؛ آنان که به غیبت ایمان میآورند و...».
در کتاب دانیال نبى نیز بشارت ظهور حضرت قائم(عج) مطابق بشارات انبیاى گذشته، چنین آمده است: ". . . امیر عظیمى که براى پسران قوم تو ایستاده قائم است، خواهد برخاست. و چنان زمان تنگى خواهد شد که از حینى که اُمّتى به وجود آمده است تا امروز نبوده، و در آن زمان هر یک از قوم تو، که در دفتر مکتوب یافت شود رستگار خواهد شد.
از روزگاران قدیم که سخن از امام زمان (عج) به میان آمده، و در احادیثی که در این زمینه از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم و ائمّه ی طاهرین علیهم السلام رسیده است، از «رایات سود خراسان» (یعنی پرچمهای سیاه که از سوی خراسان (ایران) می آید و مردمی که با آن پرچمها حرکت می کنند) گفتگو شده است.
طبق روایات آنان در شمار یاران قائم (عج) در می آیند، و او را یاری می کنند، تا حکومت جهانی عدل و داد را پی ریزد و بر سر کار آورد.
در روایتی آمده: «هر گاه دیدید که رایات سود (پرچمهای سیاه) از سوی خراسان (ایران) آمدند، خود را به آن پرچمها برسانید، اگر چه خویشتن را به روی برف بکشید، زیرا، مهدی خلیفة الله، در میان آنان است». («عقدالدرر»، ص 125)
برخی از اهل سنّت گفته اند: «مقصود از این پرچمهای سیاه، پرچمهای اصحاب قائم (عج) است، نه پرچمهای سیاهی که با «ابومسلم خراسانی» بود». («خورشید مغرب»، ص 319)
منبع: دانشنامه مهدویت
