الزام الناصب فی اثبات الحجة الغائب

این کتاب کلامی، در شرح احوال حضرت قائم علیه السلام و اثبات وجود آن حضرت با دلایل عقلی و احادیث متواتر نگاشته شده است.
در این کتاب علاوه بر فضایل ائمه دوازده گانه، به شرح غیبت صغری و کبرای امام زمان‏ علیه السلام و نایبان خاصّ و عام آن حضرت و نشانه‏های ظهور او و رویدادهای پس از ظهور - مانند گستردن دادگری در سراسر کره زمین و رجعت پیامبران و امامان - پرداخته است.
نویسنده کتاب، شیخ علی بن زین العابدین یزدی حایری (م 1333 ق) است. در سال 1352 ق در ایران به روش سنگی به چاپ رسیده است و به عنوان یکی از آثار مهم استدلالی امامت - به ویژه درباره وجود مقدس صاحب الامر امام زمان‏علیه السلام - است.

توقیع

«توقیع» در لغت یعنی: نشان گذاشتن، امضاء کردن نامه و فرمان، نوشتن عبارتی در ذیل مراسله و کتاب، امضاء، دستخط. («فرهنگ فارسی معین»، ج 1، ص 1169)
حضرت قائم (عج) به مناسبتهای گوناگون برای آگاهی نوّاب اربعه (در زمان غیبت صغری) و به ندرت برای افراد مورد اعتمادشان (در زمان غیبت کبری) (به عنوان نمونه، توقیعاتی که حضرت قائم (عج) برای «شیخ مفید» و «علاّمه حلّی» نگاشته اند) مطالبی را در توقیعاتی بیان می فرمودند. یکی از مهمترین توقیعات حضرت قائم (عج) که سندی است برای ردّ هر گونه ادّعای مهدویّت، توقیعی است که برای «علی بن محمّد سِیْمُری» مرقوم فرمودند.
وقتی که وفات «علی بن محمّد» نزدیک شد و به او گفتند: بعد از خود چه کسی را وصیّ خود می نمایی؟ توقیعی از مهدی موعود (عج) به خطّ مبارکش در جواب آنان خارج شد که مضمون آن، اینگونه بود:
بسم الله الرحمن الرحیم
ای علی بن محمّد سِیْمُری! خدا اجر برادران تو را درباره ی مصیبت تو بزرگ کند! تو تا مدّت شش روز دیگر رحلت خواهی کرد، خود را برای موت آماده نما! کسی را وصیّ خود نکن که جانشین تو گردد! زیرا غیبت کبری شروع شده، ظهوری در کار نخواهد بود تا آن موقعی که خدای توانا بعد از مدّت طولانی و قساوت قلبها و پر شدن زمین از ظلم و ستم اجازه ی ظهور دهد!
بزودی عدّه ای ادّعا می کنند که مرا مشاهده نموده اند، کسی که قبل از خروج سفیانی و صیحه ی آسمانی ادّعا کند که مرا مشاهده کرده، دروغ می گوید و افترا می زند.
وَلاحولُ وَلا قُوَّةَ الاَّ بِاللهِ الْعَلیِّ الْعَظْیم». («منتهی الآمال»، باب 14، فصل 8)

منبع: داشنامه مهدویت

بیعت ‏نامه حضرت قائم

در روایتی از امیرالمؤمنین علی‏ علیه السلام مفاد بیعت‏نامه مردم و حضرت مهدی‏علیه السلام این‏گونه مورد اشاره قرار گرفته است: «... با او بیعت می‏کنند که هرگز دزدی نکنند. مرتکب فحشا نشوند. مسلمانی را دشنام ندهند. خون کسی را به ناحق نریزند. به آبروی کسی لطمه نزنند. به خانه کسی هجوم نبرند. کسی را به ناحق نزنند. طلا، نقره، گندم و جو ذخیره نکنند. مال یتیم نخورند. در مورد چیزی که یقین ندارند، گواهی ندهند.

ثائر

«ثائر» از القاب امام قائم (عج) است. «ثائر» اسم فاعل از «ثار» است. «ثار» در لغت به معنای خون، کینه کشی، انتقام و خونخواهی است. («فرهنگ فارسی معین»، ج 1، ص 1185)
نامگذاری امام عصر (عج) به ثائر به خاطر همین قیام برای کینه خواهی است که تا قصاص ننماید آرام نگیرد.

جَوارِ الکُنَّس

«جَوارِ الکُنَّس»، از القاب امام زمان (عج) شمرده شده است. «جَوارِ الْکُنَّس» یعنی ستاره های سیّاره که در زیر شعاع آفتاب پنهان می شوند. همانگونه که وحوش به خوابگاههای خود می روند و در آنجا پنهان می شوند. امام باقر علیه السلام در تفسیر دو آیه ی شریفه ی:
فَلا اُقْسِمُ بِالخُنَّسِ - الْجَوارِ الْکُنَّسِ (تکویر/15 و16)

شیخ صدوق

عمر با برکت «علی بن بابویه» از پنجاه می گذشت و او هنوز فرزندی نداشت. از آنجا که فرزند میوه شیرین باغ زندگی است و همه انسانها آرزوی داشتن فرزندانی را دارند که پس از خود نام و آثار آنها را حفظ کنند، ابن بابویه جهت طلب فرزندی صالح دست به دعا برداشته و برای استجابت دعایش از مولایش حضرت ولی عصر(ع) استعانت می جوید.

تشییع جنازه آیة اللّه گلپایگانى توسّط امام زمان (علیه السلام)

حضرت آیة اللَّه (امامى کاشانى) عضو محترم شوراى نگهبان، در جلسه سوّم مجلس ختمى که در (مسجد اعظم قم)، از طرف اساتید حوزه علمیّه قم منبر بودند فرمودند:

(یکى از افرادى که مورد وثوق است وگاهى اخبارى را در دسترسم قرارمى دهد، گفت:

(در تشییع جنازه حضرت آیة اللَّه گلپایگانى از تهران به قم رفتم وبه مسجد امام حسن مجتبى (علیه السلام) رسیدم. به دو نفر از اصحاب حضرت حجّت (علیه السلام) برخورد کردم، به من گفتند: (امام زمان (علیه السلام) در مسجد امام حسن عسکرى (علیه السلام) تشریف دارند، برو آقا را ملاقات کن).

با عجله خودم را به مسجد امام حسن عسکرى (علیه السلام) رسانده، وارد مسجد شدم.

اذان ظهر را گفته بودند، متوجّه شدم حضرت با سى نفر از اصحاب مشغول نماز بودند، اقتدا کردم وبعد از نماز، حضرت فرمودند: (ما از همین جا تشییع مى کنیم).

واز مسجد خارج شدیم ودنبال جمعیّت با آقا رفتیم تا به صحن رسیدیم).

ملاقات با امام زمان (علیه السلام) در حال نماز ودیدن امام زمان (علیه السلام) در میان زمین وهوا

مرحوم حجة الاسلام آقاى شیخ على کاشانى فریدة الاسلام مى گوید: (یک شب در اطاق پذیرائى مرحوم آیةاللّه کوهستانى در کوهستان مشغول نماز مغرب شدم، دیدم حضرت بقیّة اللّه (ارواحنا فداه) تشریف آوردند ودر گوشه اطاق پشت به قبله به نحوى که من در نماز صورت مبارکشان را مى دیدم نشسته اند.

منجم یهودى

هنگام تولد حضرت ولى عصر(ع)منجمى یهودى در قم اقامت مى کرد که در آن سامان شهرت بسزایى داشت. احمد بن اسحاق که از شخصیت هاى معروف قم و وکیل امام حسن عسکرى (ع)در قم بود، پیش منجم یهودى رفت وگفت: براى ما در فلان روز مولودى به دنیا آمده است، فالى او را براى ما ببین. یهودى گفت: آن چه من از محاسبه هاى خود به دست مى آورم، این است که او یا پیامبر خواهد بود و یا وصی پیامبر. او شرق و غرب جهان را تحت حکومت و سیطره خود در خراهد آورد. من چنین در مى یابم که احدى روى زمین نمى ماند، جز این که در برابر او تسلیم مى شود.

روزگار رهایی ج ۱، ص ۱۴۱٫

ابوراجح حلى و امام زمان (عج )

ابوراحج از شیعیان مخلص شهر حله (1)، سرپرست یکى از حمام هاى عمومى آن شهر بود، بدین جهت ، بسیارى از مردم او را مى شناختند.

در آن زمان ، فرماندار حله شخصى ناصبى به نام مرجان صغیر بود. به او گزارش دادند که ابوراجح حلى از بعضى اصحاب منافق رسول خدا (ص ) بدگویى مى کند. فرماندار دستور داد او را آوردند.