نماز تجلی‌گاه عروج مومن

داستان این گروه با اشاراتی کوتاه در اوایل سوره «کهف» ذکر شده است. در آن سخن از یکتا پرستانی است که برای گریز از پرستش خدایان دروغین، به غاری پناه بردند تا از گزند ستمکاران بت‏پرست برهند. خوابی که آنان را در ربود، به فرمان پروردگار سالیانی به طول انجامید و در این مدت، چنان هیبتی داشتند که کسی را یارای نزدیک شدن و نگریستن به آنان نبود. آنان را بیدار می‏پنداشتند.
این خفتگان سالیانی چند را (بر پایه آیات قرآنی 309 سال) در همان حال گذراندند. چون به خواست الهی از خواب برخاستند، چنان گمان بردند که تنها روزی یا کمی بیشتر از روز خواب بوده‏اند. چون یکی از ایشان برای فراهم آوردن غذا به شهر در آمد، مردم از حال شگفت انگیزشان آگاهی یافتند و بر آن شدند تا بر در غار آنان مسجدی به پا سازند. [2] .
آنچه این انسان‏ها را به بحث مهدویّت مرتبط می‏سازد، روایاتی است که از آنان به عنوان جمعی از یاران حضرت مهدی ‏علیه السلام یاد شده است آنان در این بازگشت از حکومت جهانی عدل و قسط بهره وافری خواهند برد.
امام صادق‏ علیه السلام فرمود: «اِذَا ظَهَرَ القائمُ مِنْ ظَهْرِ هَذا البَیْتِ بَعَثَ اللهُ مَعَهُ سَبْعَةً وَعِشْرینَ رَجُلاً مِنْهُم اَرْبَعَةَ عَشَرَ رَجُلاً مِنْ قَومِ مُوسی... و اَصْحابُ الکَهْفِ ثَمانِیَةٌ وَالمِقدادُ وَجابِرُ الاَنْصارِیُّ وَمُؤمِنُ آلِ فِرْعَوْنَ وَ یُوشَعُ بْنُ نُونٍ وَصیُّ مُوسی» [3] البته برخی از مفسرین اهل سنّت نیز به زنده شدن اصحاب کهف در دوران ظهور حضرت مهدی‏علیه السلام اشاره نموده‏اند. [4] .

پی نوشت ها:
[1] ر.ک: بحارالانوار، ج 14، ص 436 - 411؛ ارشادالقلوب، ج 2، ص 365 - 360.
[2] ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 12، صص 354 - 405؛ بحارالانوار، ج 14، ص 407، باب قصة اصحاب الکهف والرقیم.
[3] ر.ک: طبری، دلائل‏الامامة، ص 248؛ نیشابوری، روضةالواعظین، ص 266.
[4] ر.ک: القرطبی، تفسیر القرطبی، ج 10، ص 390.

---

مبنع: دانشنامه مهدویت