شاگرد: استاد ، چکار کنم که خواب امام زمان (عج) رو ببینم !؟
استاد: شب یک غذای شور بخور . آب نخور و بخواب . ببین چه خوابی می بینی .
شاگرد دستور استاد رو اجرا کرد و برگشت.
شاگرد: استاد دائم خواب آب می دیدم ! خواب دیدم بر لب چاهی دارم آب می نوشم .
کنار لوله آبی در حال خوردن آب هستم !
در ساحل رودخانه ای مشغول.... گفت اینا رو خواب دیدم!
استادش فرمود : تشنه آب بودی خواب آب دیدی ؛
تشنه امام زمان (عج) بشو ....تا خواب امام زمان ببینی !
پرسش:
چرا امام زمان علیه السلام را صاحب الزمان می گویند در صورتی که صاحب اصلی زمان خداست؟
ظهور نزدیک است؛ از آنچه در ذهن شما هم هست، نزدیک تر است.
عارف واصل، حضرت آیت الله شیخ عبد القائم شوشتری، اهل باطن بودند و باطن اشخاص را میدیدند و گاهی خدمت رجال الغیب می رسیدند. ایشان قضیه ای را که برای خودشان در یکی از سفرها رخ داده بود، چنین نقل نمودند:
یک روز در سفری که به سوریه رفته بودم خیلی هوا گرم بود. به قصد زیارت حضرت مقداد حرکت کردم و پس از جستجوی زیاد قبر ایشان را پیدا کردم. صدایی از قبر جناب مقداد به من گفت: تا کی میخواهی به زیارت مقدادها رفته و بیایی؛ برو سراغ مقدادهای زنده. و این اواخر در مکه با شخصی از رجال الغیب برخورد کردم. سوالات متفاوتی از ایشان پرسیدم و جواب هایی را مرحمت فرمودند. یکی از سوالات این بود که آیا ظهور نزدیک است؟
در جوابم فرمودند: «ظهور نزدیک است؛ از آنچه در ذهن شما هم هست، نزدیک تر است.»
منبع: کتاب پرهای صداقت ص 179 نوشته محمد لک علی آبادی
به نام خدا
امام زمان چشمان گنهکارم پر از اشک است، چه بسیار اشک ریختهام فریادزدهام صدایت کردهام، یابنالحسن (عج) گوشه چشمی بر من فکن، مهدی جان سخت حیرانم، رخسار چون ماهت را برایم بگشا زیرا که منتظرم.
« شهید علی دستان »
علائم ظهور به دو دسته کلی تقسیم میشوند: علائم حتمی و علائم غیر حتمی.
فضیل بن یسار از امام باقر (ع) روایت کرده که فرمودند:
«نشانههای ظهور دو دسته است: یکی نشانههای غیرحتمی و دیگر نشانههای حتمی؛ خروج سفیانی از نشانههای حتمی است که راهی جز آن نیست.» (غیبت نعمانی، با ترجمه غفاری، باب18، ص429)
من جز رضای دوست تمنّا نمیکنم جان میدهم به راهش و پروا نمیکنم
گر مدّعی شنید ز بیگانگان صدا غیر از صدای دوست من اصغا نمیکنم
با من اگر که یار به لطف و عنایت است اندیشه از قیامتِ کُبری نمیکنم
بر سفرهی رضا و قناعت نشستهام خود را ذلیل جیفهی دنیا نمیکنم
در کشتی نجاتِ تمسّک به اهل بیت تشویش از تلاطم دریا نمیکنم
در سایهی ولایت مهدیّ دینپناه از کس ز غیر دوست تقاضا نمیکنم
با لطف بندگان و غلامانش اعتنا بر تاج پادشاهی کسریٰ نمیکنم
با دوستان او همه سر، بر اِرادتم با دشمنانِ یار، تولّا نمیکنم
هستم سگی حقیر به کوی ولی عصر این است افتخارم و حاشا نمیکنم
آیا نوع زندگیمان امام زمانی است یا بعبارتی دیگر امام زمان پسند هست؟ آیا نوع معاشرت های ما طوری هست که امام زمان هم وارد مجلسمان شوند، همنشین با ما شده و
نظر لطفی داشته باشند؟ یا برعکس؟