مرا دریاب

مرا دریاب

می دانی چه هستم

می دانی چه باید باشم

می دانی چه می خواهم باشم

دستم را بلند کرده از تو مدد می خواهم ....

امروز فردا

یا لطیف

فردا را چگونه می توان دید

فردایی که امروزش همه در غوغا است

فردایی که امروزش را از عمق افکار خسته مردم می بینم ...

عهد من با مهربانترین پدر

امام معصوم علیه السلام از همه امور هستی با خبر است و به همه هستی احاطه دارد. در روایات آمده که نامه اعمال مردم را در هر هفته، ماه و سال به دست امام آن عصر می دهند و ایشان از اعمال ما با خبر می شوند. در روایات دیگری ذکر شده که در این عصر نامه اعمال ما را در روزهای دوشنبه و جمعه هر هفته به خدمت امام زمان(عج) می دهند. و ایشان با دیدن اعمال خیر و نیک ما خوشحال می شوند و با دیدن اعمال شر و گناه ما غمگین می شوند.

مهربانترین پدر دنیا

انسان دارای فکر و اندیشه، احساسات و عواطف در رفتار است. فکر و اندیشه اش را با اصول عقاید و مسائل عقیدتی باید ساخت. رفتارش را علم اخلاق تنظیم می نماید. و برای احساسات و عواطف خویش نیز نیاز به کانون عاطفه داشته تا هم احساساتش را جهت مثبت داده و هم ابراز احساسات نموده و در مواقع لزوم به کانون عاطفه پناهنده شود.

هم امام، هم رفیق !

وقتی بدانیم که امام، پیش از اینکه حتّی لب ‌تر کنیم، برای تمام مشکلات زندگی ما دعا می‌کند و بدون آنکه بدانیم با غم و اندوه ما اندوهگین می‌شود و با شادیمان، خوشحال، می‌فهمیم که امام(عج) رابطه‌ای نزدیک و صمیمی با ما دارد.

احادیث و درمان

روغن حیوانی

خواصّ روغن گاو

پیامبر خدا (ص) : هر کس یک لقمة چرب شده به روغن حیوانی بخورد ، به همان اندازه ، بیماری از تن او فرو می ریزد . گوشت گاو ، درد است و روغن آن ، شفا و شیرش نیز درمان . هیچ چیز ، همانند روغن گاو ، به بدن درنیامده است .

امام علی (ع) : گوشت گاو ، بیماری است و شیر آن ، شفاست و روغنش درمان است . پیه هم به اندازة خود ، درد را از بدن برون می برد و مردم به هیچ چیز ، برتر از روغن گاو ، درمان نجسته اند .

امام علی (ع) : روغن گاو ، شفاست .

امام علی (ع) : روغن گاو ، داروست.

امام رضا (ع) : هر کس می خواهد از درد نشیمنگاه در امان بماند و بادهای بواسیر به او زیان نرساند ، هر شب ، هفت خرمای هَیْرون با روغن گاو بخورد و بیضه های خود را با روغن زنبک خالص ، چرب کند .

مکروه بودن روغن حیوانی برای پیران

امام صادق (ع) : روغن حیوانی ، چیزی است که همانند آن ، به بدن درنیامده است ؛ امّا من آن را برای پیر ، ناخوشایند می دانم .

امام صادق (ع) : روغن حیوانی ، چه نیکو خورشی است ؛ امّا من آن را برای پیر ، ناخوشایند می دانم .

امام صادق (ع) : مَرد ، هرگاه به پنجاه سالگی رسید ، مباد در حالی که در درون او چیزی از روغن حیوانی است ، شب را به بستر رود.

امام صادق (ع) – در ضمن سخن خود با پیری از مردمان عراق - : از روغن حیوانی ، حذر کن ؛ چرا که با پیر ، سازگاری ندارد .

سَیا ( سَنا )

پیامبر خدا (ص) : با سَیا درمان کنید ؛ زیرا اگر بنا بود چیزی مرگ را برگرداند ، سَیا بود که آن را دفع می کرد .

پیامبر خدا (ص) : از شُبْرُمْ ( گاو کُشَک) حذر کنید ؛ چرا که سرد و بار است ، و بر شما باد سَیا ، با آن ، درمان کنید ؛ چرا که اگر با بود چیزی مرگ را دور کند ، سَیا آن را دور      می کرد.

امام صادق (ع) : اگر مردم از آنچه در گیاه سَیا هست ، آگاهی داشتند ، هر مثقالِ آن را با دو مثقال طلا به چنگ می آوردند . زنهار که این گیاه ، مایة ایمنی از : بهک ، پیسی ، جذام ، دیوانگی ، سست اندامی و کژدهانی است .

سَویق

خواصّ سَویق

امام باقر (ع) : سویق ، چه قدر پُربرکت است ! اگر انسانی در حالی که سیر است ، آن را بخورد ، غذا را گوارش می دهد و اگر در حالی که گرسنه است ، بخورد ، او را سیر        می سازد . سویق ، چه نیکو توشه ای در سفر و در حضر است !

امام صادق (ع) : سویق ، گوشت می رویاند و استخوان را استحکام می بخشد .

امام صادق (ع) : به کودکانتان در خردسالی شان سویق بدهید ، چرا که گوشت می رویاند و استخوان را استحکام می بخشد .

المحاسن – به نقل از بکربن محمّد اَزدی - :عَیثَمه ، در حالی که پسر خویش را به همراه داشت – و به گمانم نام او محمّد بود – بر امام صادق (ع) وارد شد .

امام صادق (ع) به او فرمود : « چرا می بینم تن فرزندت ، نحیف است ؟» . گفت : او بیمار است.

امام (ع) به او فرمود : « به او سویق بخوران ؛ چرا که گوشت می رویاند و استخوان را استحکام می بخشد » .

امام صادق (ع) : هر کس چهل روز سویق بخورد ، بازوانش پُرتوان می شود .

امام صادق (ع) : خوردن سویق با روغن زیتون ، گوشت می رویاند ، استخوان را استحکام می بخشد ، پوست را نازک می کند و بر توان جنسی می افزاید .

امام صادق (ع) : درون تب دار را از سویق ،پُر کنید . سه بار در آب شسته شود و آن گاه به او خورانده شود .

امام صادق (ع) : سویق ، تلخه را از تن ، و بلغم را از معده ، کاملاً جدا می کند و هفتاد گونه بلا را دور می سازد .

امام کاظم (ع) : سویق خشک و آب گوشت گاو ، پیسی را از میان می برند .

الخرائج والجرائح – به نقل از ابوهاشم جعفری - : در محضر امام رضا (ع) بودم . به سختی تشنه شدم ؛ امّا از هیبت ایشان ترسیدم که در مجلس ایشان ، آب بطلبم . امام (ع) خود ، آبی طلبید و جرعه ای از آن نوشید و سپس فرمود : « ای ابوهاشم ! بنوش ؛ چرا که سرد و خوب است » . نوشیدم . سپس دیگر بار ، تشنه شدم .

امام (ع) به خدمتگزار نگریست و فرمود : « نوشابه ای از آب و مقداری سویق و شکر برایش بیاور » .

آن گاه فرمود : « سویق را مرطوب کن و قدری شکر رویش بپاش » .

[پس از آن ، به من] فرمود: « ای ابوهاشم ! بنوش ؛ چرا که عطش را از میان می برد » .

امام رضا (ع) : سویق ، چه نیکو خوراکی است ! اگر گرسنه باشی ، سیر می کند و اگر سیر باشی ، غذایت را گوارش می دهد .

خواصّ برخی از انواع سَویق

الف – سَویق جو

الکافی – به نقل از سیف تمّار - : یکی از همراهانمان در مکّه به بیماری بَرسام ، مبتلا شد . من به حضور امام صادق (ع) رفتم و او را آگاهاندم .

به من فرمود : « سویق جو به او بخوران ؛ چرا که به خواست خداوند ، بهبود خواهد یافت . آن ، غذایی در درون تن بیمار است » .

ما جز دو روز ( یا دو بار ) به او سویق ندادیم ، مگر این که همراه ما ، بهبود یافت .

ب – سویق عدس

الکافی – به نقل از محمّد بن موسی ، در حدیثی که سَند آن را به امام صادق (ع) رسانده است : امام صادق (ع) فرمود : « سویق عدس ، تشنگی را از میان می برد ، معده را تقویت می کند ، درمان هفتاد درد در آن است ، صفرا را خاموش می کند و درون را سردی می بخشد . »

ایشان ، چون سفر می کرد ، از این سویق ، جدایی نداشت و چون در کسی از خدمتگزارانش خون به جوش می آمد ، به وی می فرمود : « از سویق عدس بخور ؛ چرا که جوش آمدگیِ خون را فرو می نشاند و حرارت را خاموش می کند . »

ج- سویق برنج

السرائر : روایت شده که یکی از اصحاب امام صادق (ع) ، از شکم رَوی اش نزد ایشان

اظهار ناراحتی کرد . امام (ع) به او فرمود که قدری سویق برنج برگیرد و بیاشامد .

او این کار را انجام داد و بهبود یافت .

دعائم الإسلام : دربارة امام صادق (ع) نقل شده که یکی از یارانش از شکم رَوِش ( بیرون رَوی ) ، نزد ایشان اظهار ناراحتی کرد . امام (ع) به او فرمود که سویقی از برنج فراهم کند و بخورد .

او این کار را کرد و شکمش بست .

همچنین فرمود : « من ، دو سال یا بیشتر بیمار شدم . پس خداوند ، استفاده از برنج را به من الهام کرد . گفتم تا آن را آوردند ، شستند ، خشک کردند ، سپس روی آتش گرفتند و آن گاه آرد کردند . قدری آن را سویق و قدری شوربا کردم و از آن ، بهره جستم و بهبود یافتم . »

د- سویق سیب

امام صادق (ع) : برای مسومیّت ، دارویی سودمندتر از سویق سیب ، سراغ ندارم .

الکافی – به نقل از ابن بُکَیر - : سالی که در مدینه به خون دماغ مبتلا شدم . یارانمان از امام صادق (ع) دربارة چیزی که مانع خونریزی بینی شود ، پرسیدند ، به آنان فرمود : « به او سویق سیب بدهید » .

آنان به من از این سویق خوراندند و خونریزی بینی ام قطع شد .

الکافی – به نقل از زیاد قندی – : در حالی که برادرم سیف با من بود ، به مدینه درآمدم . آن جا مردم به خون دماغ گرفتار شدند و کسی که خون دماغش دو روز ادامه می یافت ،      می مُرد.

من به منزل بازگشتم و دیدم ، سیف خون دماغ شدیدی دارد . نزد امام کاظم (ع) رفتم . فرمود : « ای زیاد ! به سیف ، سیب بخوران ».

من آن را به او خوراندم و وی بهبود یافت .

الکافی – به نقل از احمدبن محمّد بن یزید - : ایشان ، چون کسی از اهل خانه را مار یا کژدم می گزید ، می گفت : « به او سویق سیب بخورانید » .

خواصّ سویق خشک

امام صادق (ع) : [خوردنِ] سه کف دست ، سویق خشک در حالت ناشتا ، بلغم و تلخه را خشک می کند ، تا جایی که تقریباً چیزی را از آن برجای نمی گذارد.

امام صادق (ع) : سویق خشک ، چون ناشتا خورده شود ، حرارت را خاموش می کند و تلخه را فرو می نشاند ؛ امّا چون به روغن درآمیخته و خورده شود ، این اثر را ندارد .

الکافی – به نقل از ابراهیم بن بسطام ، از یکی از مردمان مَرْو - : امام رضا (ع) در روزگاری که در میان ما بود ، کسی را نزدمان فرستاد و سویق خواست . ما برای ایشان مقداری سویقِ مرطوب فرستادیم . امام (ع) ، آن را برگرداند و برایم پیغام فرستاد که : « سویق ، چون خشک باشد و ناشتا خورده شود ، حرارت را خاموش می کند و تلخه را فرو می نشاند ؛ امّا چون تَر شود ، این اثر را ندارد .

پیه

امام علی (ع) : پیة ، هم اندازة خود ، بیماری را از بدن بیرون می برد . مردم ، به هیچ چیز بهتر از روغن حیوانی و قرائت قرآن ، درمان نجسته اند .

امام علی (ع) : نزد پیامبر (ص) از گوشت و پیة یاد شد . فرمود : « هیچ پاره ای از این دو در معده جای نمی گیرد ، مگر این که در جای آن ، شفا می روید و بیماری ای از آن جا       می رود ».

امام صادق (ع) : هر کس یک لقمة پیه بخورد ، آن لقمه هم اندازة خویش ، بیماری را از بدن بیرون می برد .

طبّ الائمّه (ع) : به نقل از یونس بن یعقوب - : هنگامی که امام صادق (ع) بیمار بود و اسهال خونی داشت و او را خدمت می گزاردم ، به من فرمود : ای یونس ! چه بی خبری ! مگر   نمی دانی به من دربارة بیماری ، الهام شد که برنج بخورم و من نیز گفتم : پس ، آن را فراهم آوردند ، شستند ، خشک کردند ، سپس در آب پختند ، آن گاه نرم ساییدند و پختند و آن را با پیة خوردم و خداوند با همان ، درد و بیماری را از من برد ؟»

المحاسن : از امام صادق (ع) دربارة این سخن پیامبر (ص) که فرموده بود : « هر کس    لقمه ای از پیه بخورد ، آن لقمه هم اندازة خود ، بیماری را از بدن برون می راند » پرسیدند.

ایشان فرمود : « مقصود ، پیهِ گاو است » .

الکافی – به نقل از زُراره - : از امام صادق (ع) پرسیدم : فدایت شوم ! آن پیه که هم اندازة خود ، بیماری را از بدن بیرون می برد ، چیست ؟

فرمود : پیهِ گاو است .ای زراره ! هیچ کس پیش از تو ، در این باره از من نپرسیده بود .

الکافی – به نقل از محمّدبن فیض - : نزد امام صادق (ع) بودم که مردی آمد و به ایشان گفت : دخترم از بیماری شکم رَوش ، تکیده و لاغر گشته است .

امام صادق (ع) فرمود : « چه چیزی تو را از پُلوی چرب ، باز می دارد ؟ چهار یا پنج تکه سنگ بردار و در کنار آتش بگذار و برنج را در دیگی قرار بده و خوب بپز و مقداری چربی تازة قلوه گاه ، در ظرفی بریز و از آن سنگ های داغ شده ، در آن قرار بده و ظرف دیگری را بر روی آن بگذار و خوب بر هم زن و مواظب باش بخار آن ، خارج نشود . هنگامی که روغن ذوب شد و برنج هم خوب پخته شد ، روغن آب شده را در برنج بریز و به بیمار (دخترت) بخوران » .

امام کاظم (ع) : هر کس لقمه ای از پیه را به درون خود ببرد ، آن لقمه هم اندازة خود ، بیماری را از بدن بیرون می برد.

عدس

پیامبر خدا (ص) : بر شما باد عدس ؛ چرا که دل را نازک می کند و اشک را افزون می سازد . و هفتاد پیامبر ، آن را پاک دانسته اند .

پیامبر خدا (ص) : بر شما باد عدس ؛ چرا که مبارک و پاک است ، دل را نازک می کند و اشک را افزون می سازد . و هفتاد پیامبر که آخرینشان عیسی بن مریم (ع) است ، دوام سودمندیِ آن را از خداوند متعال خواسته اند .

امام باقر (ع) : از جمله سفارش های پیامبر خدا به علی (ع) آن بود که فرمود : « ای علی ! عدس بخور ؛ چرا که مبارک و مقدّس است ، دل را نازک می کند و اشک را افزون می سازد ، و هفتاد پیامبر ، دوام سودمندیِ آن را از خداوند متعال خواسته اند » .

امام صادق (ع) : در حالی که پیامبر خدا در جای نماز خویش نشسته بود ، مردی از انصار به نام عبدالله بن تَیِّهان نزد ایشان آمد و گفت : ای پیامبر خدا ! من بسیار در محضر تو     می نشینم و بسیار از تو می شنوم ؛ امّا نه دلم نازک می شود و نه اشکم فرو می ریزد .

پیامبر (ص) به او فرمود : « ای پسر تَیِّهان ! بر تو باد عدس . آن را بخور ؛ چرا که دل را نازک می کند و اشک را شتاب می دهد . و هفتاد پیامبر ، دوام سودمندیِ آن را از خداوند خواسته اند » .

پیامبر خدا (ص) : بر شما باد عدس ؛ چرا که بر زبان هفتاد پیامبر ، تقدیس شده است .

پیامبر خدا (ص) : یکی از پیامبران ، از سنگ دلیِ قوم خویش ، به درگاه خداوند شکایت برد. خداوند ، در حالی که او در نمازگه خویش بود ، به او وحی فرستاد که : « به قوم خویش بفرما تا عدس بخورند ؛ چرا که دل را نازک می کند ، چشم را به اشک می آورد ، خودبرتربینی را از میان می برد و خوراک نیکان است » .

امام علی (ع) : عدس ، دل را نازک می کند و اشک را می افزاید .

امام صادق (ع) : مردی نزد پیامبر خدا از سنگ دلی ، اظهار ناراحتی کرد . به او فرمود: « بر تو باد عدس ؛ چرا که دل را نازک می کند و اشک را شتاب می دهد » .

عسل

درمان با عسل

قران

« پروردگار تو ، به زنبور عسل الهام کرد که : « از کوه ، خانه بگیر و نیز از درخت و از آنچه بنا می کنند . سپس از همة میوه ها بخور و راه های پروردگارت را فرمان بردانه بپوی » . [آن گاه] از درونِ [شکمِ] آن ، شهدی که به رنگ های گوناگون است ، بیرون      می آید . در آن ، برای مردم ، درمانی است . راستی در این [زندگی زنبوران] ، برای مردمی که تفکّر می کنند ، نشانه[ای از] قدرت الهی است . »

حدیث

پیامبر خدا (ص) : عسل ، درمان است .

پیامبر خدا (ص) : بر شما باد دو درمان : عسل و قرآن.

پیامبر خدا (ص) : نزد من ، برای زن تازه زا ، درمانی همانند خرما و برای بیمار ، درمانی همانند عسل ، وجود ندارد .

پیامبر خدا (ص) : خداوند برکت را در عسل قرار داده است . درمان دردها ، در آن است و هفتاد پیامبر ، دوام سودمندیِ آن را از خداوند خواسته اند .

امام علی (ع) : در عسل ، درمان است .

امام علی (ع) : بیمار ، به چیزی همانند خوردن عسل ، درمان نجسته است .

امام علی (ع) : عسل ، شفای هر بیماری است و بیماری ای هم در آن نیست ؛ بلغم را کم می کند و دل را جلا می دهد .

امام علی (ع) : لیسیدنِ عسل ، شفای هر درد است . خداوند فرموده است : « از درونِ [شکمِ] آن ( زنبور ) ، شهدی که به رنگ های گوناگون است ، بیرون می آید ، در آن ، برای مردم ، درمانی است » . آن ، همراه با قرائت قران و جویدن کُندُر ، بلغم را از بین می برد .

امام صادق (ع) : مردم به چیزی همانند عسل ، درمان نجسته اند.

امام کاظم (ع) : عسل ، درمان هر درد است ، اگر که آن را از شهدش جدا کنی .

خواصّ عسل

پیامبر خدا (ص) : به چیزی برتر از یک شربت عسل ، درمان جسته نشده است .

پیامبر خدا (ص) : عسل ، چه خوب نوشیدنی است ! قلب را مراقبت می کند و سردیِ سینه را از میان می برد .

پیامبر خدا (ص) : عسل ، شفایی است که باد و تب را دور می کند .

پیامبر خدا (ص) : اگر در چیزی درمانی باشد ، در نیشتر حجامتگر و [در] نوشیدنی ای از عسل است .

پیامبر خدا (ص) : تازیان ، به چیزی بهتر از مَکشِ حجامتگر یا نوشیدنی ای از عسل ، درمان نکرده اند .

پیامبر خدا (ص) : اگر در چیزی از این داروهایتان خیری باشد ، در نوشیدنی ای از عسل ، یا نیشتر حجامتگر و یا گزشی از آتش است و البتّه من ، داغ کردن را دوست ندارم.

پیامبر خدا (ص) : درمان ، سه چیز است : نوشیدنی ای از عسل ، نیشتر حجامتگر ، و گزشی از آتش . امّا من ، امّت خویش را از داغ کردن ، باز می دارم .

المعجم الأوسط – به نقل از سائب بن یزید - : پیامبر خدا به حجامت ، امر کرد و فرمود :     « مردم به هیچ چیزی بهتر از این یا نوشیدن عسل نگراییده اند » .

تاریخ دمشق – به نقل از عامربن مالک – : به سبب تبی که داشتم ، کسی را نزد پیامبر (ص) فرستادم و از ایشان دارو و درمانی جستم . ایشان برایم ظرفی عسل فرستاد.

تاریخ دمشق – به نقل از عبدالله بن بریده - : عموی عامربن طُفَیل برایم نقل کرد که عامربن طفیل ، به پیامبر خدا اسبی هدیه داد . عامر ، همچنین برای ایشان نوشت : « در من دُبَیله ای پدید آمده است . از جانب خویش ، برایم دارویی بفرست ».

پیامبر (ص) ، از آن روی که عامر ، هنوز اسلام نیاورده بود ، اسب را برگرداند .همچنین خیکی از عسل به وی اهدا کرد و فرمود : « با این ، درمان کن » .

امام باقر (ع) : طبّ عرب ، در هفت چیز است : نیشتر حجامتگر ، شیاف ، حمّام ، انفیه ، قی کردن ، نوشیدن قدری عسل ، و آخرین درمان هم داغ کردن است و شاید نوره را هم بدان بیافزایند .

امام کاظم (ع) : هر کس آب کمرش بر وی دیگرگون شود ، شیر تازه همراه با عسل برایش سودمند است .

الکافی – به نقل از حمزه بن طیّار ، از امام کاظم (ع) - : « مردم به هیچ چیزی بهتر از مَکشِ خون یا مُزعة عسل ، درمان نکرده اند » .

گفتم : فدایت شوم ! مُزعة عسل چیست /

فرمود : « یک انگشت لیسیدن از آن » .

الفقه المنسوب للإمام الرضا (ع) : امام رضا (ع) فرمود : « در عسل ، درمان هر دردی است . هر کس ناشتا یک انگشت از آن را بلیسد ، این عسل ، بلغم [وی] را پایان می دهد ، صفرا را فرو می نشانَد ، تلخة سیاه (زرداب) را مانع می شود ، ذهن را صفا می بخشد و اگر که امراه با کُندُر خورده شود ، حافظه را نکو می سازد » .

امام رضا (ع) : هر که می خواهد در همة زمستان از سرماخوردگی دور بماند ، هر روز ، سه لقمه شهد بخورد .

امام هادی (ع) – هنگامی که دربارة تبِ پیوستة یک روز در میان از ایشان پرسیدند - : قدری عسل و شونیز ( سیاه دانه ) ، برداشته و سه لیسة انگشت از آن خورده شود . در این صورت ، تب ، ریشه کن خواهد شد . و این هر دو ، مبارک هستند . خداوند متعال ، دربارة عسل فرموده است : « از درونِ [شکم] آن ( زنبور ) ، شهدی که به رنگ های گوناگون است ، بیرون می آید . در آن ، برای مردم ، درمانی است » .

امام هادی (ع) : بهترین چیز برای تبِ ربع آن است که در روز غلبة تب ، فالوده ای که با عسل ساخته شده و زعفران فراوانی دارد ، خورده شود و در آن روز ، چیزی دیگر خورده نشود .

انگور

تأثیر انگور در از میان رفتن اندوه

امام صادق (ع) : هنگامی که آب فرو نشست و استخوان های مردگان ، پدیدار شد ، نوح ، این را بدید و بدین سبب ، بسیار آشفته و اندوهگین شد .

سپس خداوند به او وحی کرد : « این ، کاری است که خود با خویش کرده ای ! تو خود ، آنان را نفرین کردی ! ».

گفت : « پروردگارا ! من از تو آمرزش می طلبم و به درگاه تو ، توبه می کنم .

سپس خداوند به او وحی فرستاد : « انگور سیاه بخور تا اندوهت از میان برود » .

امام صادق (ع) : پیامبری از پیامبران ، به درگاه خداوند از اندوه ، شکایت برد . خداوند او را به خوردن انگور ، امر فرمود .

امام صادق (ع) : نوح ، از اندوه ، به درگاه خداوند ، شکایت برد . خداوند به او چنین وحی فرستاد : « انگور سیاه بخور ، چرا که اندوه را می برد » .

آداب خوردن انگور

پیامبر خدا (ص) : انگور ، را دانه دانه بخورید ؛ چرا که گواراتر و خوش تر است .

مکارم الاخلاق : پیامبر (ص) ، گاه ، انگور را دانه دانه می خورد و گاه خوشا را به دهان می برد و دانه ها را در دهان فرو می ریخت تا جایی که قطره های آب ، به سان دانه ای مروارید ، بر ریش ایشان می غلطید .

الکافی – به نقل از عیسی بن عبدالرحمان ، زا پدرش - : ابن عُکاشه بن محصن اسدی ، بر امام باقر(ع) وارد شد ، در حالی که امام صادق (ع) نیز در حضور ایشان ایستاده بود .

امام باقر (ع) ، انگوری پیش او نهاد و فرمود : « انگور را پیر کهن سال و کودک خردسال ، دانه دانه می خورند و کسانی که گمان می کنند سیر نخواهند شد ، سه دانه سه دانه و چهار دانه چهار دانه می خورند ؛ امّا تو ، دو دانه دو دانه بخور ، که همین مستحب است » .

بیان

به نظر می رسد که اختلاف احادیث در چگونگی خوردن انگور ، ناظر به اختلاف در اندازة دانه های آن است . بنابراین ، معیار کلّی در خوردن انگور ، رعایت مقداری است که مانع گوارایی و هضم آن نگردد ، چنان که حدیث نبوی شریف ، بر این حکمت ، تأکید ورزیده است .

عنّاب

پیامبر خدا (ص) : عُنّاب ، تب را می برد .

مکارم الأخلاق – به نقل از ابوالحُصَین - : چشمانم سفید شده بود و چیزی نمی دیدم . امیر مومنان را در خواب دیدم و گفتم : سرورم ! چشمانم به وضعی که می بینی ، درآمده است.

فرمود : « عنّاب را نرم کن و با آن ، سرمه بکش » .

من ، عنّاب را همراه با هسته اش نرم کردم و با آن ، سرمه کشیدم و در پی آن ، تاریکی از چشمانم رخت بربست و دیدم که چشمانم سالم است .

امام صادق (ع) : برتری عنّاب بر دیگر میوه ها ، به سان برتری ما بر دیگر مردمان است .

سِنجِد

امام حسین (ع) : پیامبر خدا بر علی بن ابی طالب (ع) وارد شد ، در حالی که وی تب داشت ، پیامبر (ص) او را به خوردن سنجد ، سفارش کرد .

امام صادق (ع) : سنجد ، گوشتش گوشت می رویانَد ، استخوانش استخوان را رشد می دهد و پوستش پوست را می پرورد . علاوه بر این ، سنجد کلیه ها را گرم می کند ، معده را پاک می سازد ، مایة ایمنی از بواسیر و تقطیر البول است ، ساق پا را قوی می کند و رگ جذام را به کلّی قطع می نماید .

تُرُب

امام صادق (ع) : تُرُب ، بیخَش ، بلغم را از میان می برد ، قسمت میانی اش هضم کننده است ، و برگش ادرار آور است .

الکافی – به نقل از حَنان - : در حالی که با امام صادق (ع) بر سر سفره ای نشسته بودم ، او تُرُبی به دست من داد و گفت : « ای حنان ! ترب بخور ؛ چرا که در آن ، سه ویژگی است : برگش بادها را دور می کند ، قسمت میانی اش پیشاب را به جریان می اندازد و بیخَش ، بلغم را از میان می برد » .

خُرفه

پیامبر خدا (ص) : بر شما باد خُرفه ؛ چرا که زیرکی می دهد و اگر تنها یک چیز باشد که عقل را افزون می کند ، همان است .

امام صادق (ع) : پیامبر خدا بر زمین سوخته ای پا نهاد و آن زمین ، پایش را سوزاند . پس ، پای خویش را بر خُرفه نهاد و در نتیجه ، سوزش حاصل از زمین سوخته ، فرو نشست . از آن پس ، پیامبر (ص) خُرفه را دوست داشت ، برای آن دعا می کرد و می گفت ک « چه گیاه پُر برکتی است ! » .

الدعوات : پیامبر (ص) حرارتی یافت . بر خُرفه ای دندان فشرد و از آن احساس راحتی کرد. سپس گفت :

« خداوندا ! در ان برکت بِنه . در آن ، شفای نود و نُه درد است . [ای خُرفه!] در هر جا      می خواهی ، بروی » .

امام صادق (ع): در روی زمین ، گیاهی والاتر و سودمندتر از خُرفه نیست ، و آن ، سبزی فاطمه است .

خیار

خواصّ خیار

پیامبر خدا (ص) : بر شما باد خیار ؛ چرا که خداوند متعال ، درمان هر دردی را در آن نهاده است .

آداب خوردن خیار

پیامبر خدا (ص) : به گاه خوردنِ خیار ، آن را از ته بخورید .

امام صادق (ع) : چون خیار می خورید ، آن را از ته بخورید ؛ چرا که برکتش افزون تر است .

امام صادق (ع) : پیامبر خدا ، خیار را با نمک می خورد .

صحیح البخاری – به نقل از عبدالله بن جعفر - : پیامبر (ص) را دیدم که خرما را با خیار می خورد .