برای مفهوم «توکل» تعاریف گوناگونی وجود دارد که از آن میان، حضرت امام خمینی(س) تعریف ذیل را برگزیده است:
ظاهر آن است ـ چنانچه مشتقات آن دلالت بر آن دارد ـ به معنی واگذاری امر است به معتمدی از باب آنکه خود را در صورت دادن آن امر عاجز می بیند و از این باب است، وکالت و توکیل.
پیامبر خدا صلى الله علیه وآله:
«أفضَلُ النّاسِ مَن عَشِقَ العِبادَةَ فَعانَقَها وأحَبَّها بقَلبِهِ... وَ تَفَرَّغَ لَها». (میزان الحکمة، حدیث 11598)
نامه عاشقانه امام خمینی به همسرش:(الگوی همسر داری)
تصدقت شوم؛ الهى قربانت بروم، در این مدت که مبتلاى به جدایى از آن نور چشم عزیز و قوّت قلبم گردیدم متذکر شما هستم و صورت زیبایت در آئینه قلبم منقوش است. عزیزم امیدوارم خداوند
مرحوم حجه الاسلام والمسلمین حاج سیّد احمد آقا خمینی می گفت :
وقتی که از عراق می خواستیم به کویت برویم به دلیل ممانعت برگشتیم . از ساعت پنج صبح برای اینکه کسی در نجف خبردار نشود بین الطّلوئین حرکت کردیم به سوی کویت . در مرز کویت ما را راه ندادند. ما برگشتیم به مرز عراق . به بد ترین وجه با امام برخورد کردند.
حضرت آیتالله العظمی خامنهای رهبر معظم انقلاب اسلامی همواره از امام خمینی (ره) به عنوان شخصیتی برجسته در تاریخ ایران اسلامی یاد کرده و بر حرکت در مسیر خط امام تاکید داشتند.
به مناسبت بیستوچهارمین سالگرد رحلت امام خمینی(ره) گزیدهای از بیانات مقام معظم رهبری درباره ابعاد شخصیتی امام راحل به شرح زیر منتشر میشود:
در تاریخ 28 شهریور 1367 امام خمینی پیامی خطاب به رییس وقت بنیاد شهید صادر کردند.
در این پیام که به منظور تشکر از ایشان در زمینه رسیدگی به فرزندان شاهد صادر شده بود، امام ضمن توصیه یادگاران شهدا به علم آموزی، آنها را به انس به کتاب تشویق کردهاند.ایشان فرمودند :زندگى در دنیاى امروز زندگى در مدرسۀ اراده است؛ و سعادت و شقاوت هر انسانى به ارادۀ همان انسان رقم مىخورد. اگر بخواهید عزیز و سربلند باشید، باید از سرمایه هاى عمر و استعدادهاى جوانى استفاده کنید. با اراده و عزم راسخ خود به طرف علم و عمل و کسب دانش و بینش حرکت نمایید، که زندگى زیر چتر علم و آگاهى نقدر شیرین و انس با کتاب و قلم و اندوختهها آنقدر خاطرهآفرین و پایدار است که همۀ تلخیها و ناکامیهاى دیگر را از یاد مىبرد. بشریت با همۀ پیشرفتهایش در علوم و فنون هنوز در گهوارۀ طفولیت دانش است، و تا رسیدن به بلوغ کامل راه طولانى در پیش است.
منبع: جماران
روز سه شنبه هفتم مهر 1366 شمسی ، ائمه جمعه سراسر کشور اسلامی ایران در پایان کار سومین سمینار سراسری ، به اتفاق آیت اللّه مشکینی امام جمعه قم و حضرت حجه الاسلام والمسلمین آقای سید علی خامنه ای امام جمعه تهران در حسینیه جماران با امام خمینی (مدظله العالی) ملاقات کردند.
حجه الاسلام آقای حاج سید محمد کوثری ذاکر معروف قم از سالها قبل روضه خوان خاص امام خمینی (مدظله العالی) بود و در سالهای اخیر هم که مشاهده کرده اید در آغاز محرم و مواقع دیگر در حسینیه جماران در محضر امام روضه می خواندند.
وی نقل کرد: پس از شهادت آیت الله حاج آقا مصطفی (فرزند ارشد امام خمینی) من وارد نجف اشرف شدم ، رفقا گفتند خوب موقعی آمدی ، امام را دریاب که هر چه ما کرده ایم در مصیبت حاج آقا مصطفی گریه کنند از عهده برنیامده ایم مگر تو کاری بکنی : من خدمت امام رسیدم و عرض کردم اجازه می دهید ذکر مصیبتی بکنم ؟ امام اجازه دادند، هر چه نام مرحوم حاج آقا مصطفی را بردم تا با آهنگ حزین امام را منقلب کنم که در عزای پسر (آنهم چه پسری ؟) اشک بریزد، امام تغییر حال پیدا نکردند، و همچنان ساکت و آرام بودند، ولی همین که نام حضرت علی اکبر (ع) را بردم ، هنگامه شد، امام چندان گریستند که قابل وصف نیست . براستی این چیست ؟!
یکی از اعضاء دفتر امام نقل کرد: چندی پیش یک خانم ایتالیائی که شغلش معلمی ، و دینش مسیحیت بود، نامه ای پر مهر و ابراز علاقه شدید به امام خمینی (مدظله العالی ) نوشته بود، و همراه آن ، یک گردنبند طلا برای حضرت امام فرستاده بود و نوشته بود که این گردن بند، یادگار آغاز ازدواجم می باشد، از این رو آن را بسیار دوست دارم ، آنرا به نشان علاقه و اشتیاقم نسبت به شما و راهتان ، اهداء می کنم ، مدتی آن را نگهداشتیم و سرانجام با تردید به اینکه امام آن را می پذیرند یا نه ، همراه با ترجمه نامه ، خدمت امام بردیم ، نامه به عرض ایشان رسید و گردنبند را نیز گرفتند و روی میز که در کنارشان بود گذاردند.
وقتی که امام خمینی (مدّظلّه العالی ) در آستانه پیروزی انقلاب سال 1357 شمسی در نوفل لوشاتو (نزدیک پاریس ) واقع در کشور فرانسه ، تشریف داشت ، دراطراف و اکناف و در ایران ، افراد مختلفی به حضور امام می رفتند، برخورد امام با افراد، بر اساس میزان جذب ودفع اسلام بود،به عنوان نمونه : 1- یکی از افرادی که به پاریس آمد، خواهر ملک حسین (شاه اردن ) بود، که پس از ملاقات ملک حسین با محمدرضا شاه ، از طرف او به پاریس آمده بود تا خدمت امام برسد
