پیامبر خدا صلى الله علیه وآله:
«أفضَلُ النّاسِ مَن عَشِقَ العِبادَةَ فَعانَقَها وأحَبَّها بقَلبِهِ... وَ تَفَرَّغَ لَها». (میزان الحکمة، حدیث 11598)
برترین مردم کسى است که عاشق عبادت شود؛ پس دست در گردن آن آویزد و از صمیم دل دوستش بدارد و خویشتن را وقف آن گرداند.
***
امام خمینى(س) عبد صالح خدا بود. او مرد عبادت بود. با شب انس و الفتى دیرینه داشت و اشک چشمانش چون مروارید بر چهرۀ زیبایش مى غلتید و صداى گریه هایش فضا و فرشته هارا به شهادت گرفته بود.
یکى از اساتید حوزۀ علمیه قم گوید: شبى مهمان حاج آقا مصطفى بودم، نصف شب از خواب بیدار شدم و صداى آه و نالهاى شنیدم. نگران شدم که در خانه چه اتفاقى افتاده است! حاج آقا مصطفى را بیدار کردم و گفتم: ببین در خانۀ شما چه خبر است؟ ایشان نشست و گوش فرا داد و گفت: صداى آقا (امام خمینى) است که مشغول تهجّد و عبادت است.
شهید آیت اللّه حاج آقا مصطفى خمینى گوید: یک روز دیدم آقا در اتاق خود هستند و صداى گریۀ ایشان بلند است.
از مادرم پرسیدم چه شده که آقا گریه مى کنند؟ مادرم گفتند: ایشان دیشب موفق به نماز شب و راز و نیاز با خدا نشدند و این چنین حالى دارند.
امام عاشق عبادت بود. مخلصانه عبادت مى کرد و عمر خود را با یاد خدا طى کرد و در حالى که ذکر خدا مى گفت به عالم باقى پرکشید.(سیماى امام خمینى، ص 47)
