پرسش :
در آخرالزمان که حضرت مهدی (عج) ظهور می کنند و علم پیشرفت زیادی می کند و عدالت برقرار می شود و همه به آسایش و رفاه کامل می رسند و طوری می شود که همة انسان ها آرزو می کنند که دنیا به آخر برسد چون از زندگی سیر شده اند اگر رفاه کامل باعث دلزدگی می شود پس در بهشت هم دلزدگی به وجود می آید؟
پاسخ :
نوشته اید همة مردمان عصر مهدی (عج) به جایی می رسند که آرزوی به پایان رسیدن حکومت حضرت را می کنند چون از زندگی و رفاه کامل آن سیر شده اند واقعیت این است که دراحادیثی که سیمای حکومت امام مهدی (عج) را ترسیم کرده اند هیچ حدیثی که حتی اشاره ای اندک به مطلب مورد نظر شما داشته باشد وجود ندارد بلکه بالعکس دربارة اشتیاق مردم به آن روزگاران احادیث متعددی وجود دارد یعنی مردم آرزو می کنند که زمان بیشتری در خدمت حضرت و حکومت او باشند، مثلاً در روایت آمده است: در روزگار حضرت مهدی (عج) خردسالان آرزو می کنند که ای کاش بزرگ بودند و بزرگسالان آرزوی کودکی و خردسالی می نمایند.»[1] آرزوی خردسالی می کنند چون دوست دارند زمان بیشتری را در حکومت آن حضرت به سر برند و خردسالان آرزوی بزرگسالی دارند، زیرا می خواهند مکلّف باشند و در اجرای برنامه های حکومت الهی حضرت ولی عصر (عج) نقش داشته باشند و به پاداش اخروی دست یابند.[2] و در روایتی از پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ آمده است که «مهدی (عج) چنان عدالتی در جامعه برپا می کند که زنده گان آرزو می کنند، کاش مرده گانشان زنده بودند و از آن عدالت بهره مند می گردیدند.»[3] بنابراین نه تنها زنده گان عصر مهدی آرزوی مردن نمی کنند بلکه آرزو می کنند ای کاش برزخیان زنده می شدند و حکومت سرشار از عدالت او را می دیدند.
علاوه بر آنچه گفته شد می توان گفت در همین دنیا هم حتی کسانی که بدترین حاکم را دارند و ناعادلانه ترین قانون ها در کشورشان به اجرا گذاشته می شود، آرزوی مردن را نمی کنند و وقتی با این همه گرفتاری به زندگی کردن خوش بین هستند و امیدوار، به یقین در حکومت آن جان جانان هر روزشان با نشاط بیشتری همراه خواهد بود. در بهشت نیز دلزدگی به وجود نمی آید و اگر مردم دلزده می شدند آن را بهشت نمی گفتند؛ چرا که بهشت از هرگونه ناراحتی و درد به دور است و به فرمودة علامه طباطبایی (ره) در بهشت حیاتی هست که دنبالش مماتی نیست، لذتی است که آمیخته با الم و درد نیست، و سروری هست که با هیچ غم و اندوهی نیست و اهل بهشت نه تنها هر چه دوست بدارند در دسترسشان هست، بلکه لذت هایی هست که مافوق خواست آنان است.»[4] از طرفی اوصافی برای بهشت[5] و اهل آن ذکر شده است گویای این واقعیت است که در بهشت جز نشاط و سرور چیزی دیگر حتی در قالب دلزدگی وجود ندارد. کیست که در چنین محیطی قرار بگیرد و دلزده شود و به یقین آن خدای بزرگی که بهشت را خلق کرده است بهشتی خالی از هرگونه دلزدگی آفریده است و در چنین مواردی اگر خدای آفریننده بهشت را در نظر بگیریم به راحتی می توانیم بپذیریم که بهشت او خالی از هرگونه نقص است و این خالی نقص بودن بهشت صریح قرآن است چرا که می فرماید: بهشت و اهل بهشت در سلامتند و اگر سالمند که سالمند باید بپذیریم که هر آنچه با سلامت در تضاد است در بهشت و اهل آن نیست.
خلاصة سخن در آخر الزمان و در حکومت حضرت مهدی (عج) علم، پیشرفت زیادی می کند و عدالت و امنیت برقرار می شود و رفاه کامل به وجود می آید ولی هیچ کس آرزوی به پایان رسیدن دنیا را نمی کند بلکه آرزو می کنند ای کاش مرده گانمان زنده می شدند و حکومت و عدالت حضرت را می دیدند و بهشت نیز هرگز باعث دلزدگی نمی شود بلکه در هر روزش نشاط خاصی است.
برای مطالعة بیشتر به کتاب عصر زندگی محمد حکیمی و چشم اندازی به حکومت حضرت مهدی (عج) نجم الدین طبسی مراجعه فرمایید.
حضرت محمد ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمودند: مردی از امت من قیام می کند که مردم زمین و آسمان او را دوست می دارند.
الشیعه والرجعه، ج 1، ص 216.
[1] . ابن حماد فتن، ص 99، خطی، کتابخانه المتحف انگلستان، الحاوی للفتاوی، ج 2، ص 78، القول المختصر، ص 21.
[2] . نجم الدین طبسی، چشم اندازی به حکومت مهدی (عج)، ناشر بوستان کتاب، چاپخانه دفتر تبلیغات، ص 168.
[3] . علی بن ابی بکر هیثمی، مجمع الزوائد و منبع الفوائد، دارالکتاب العربی، بیروت ج 7، ص 315.
[4] . علامه طباطبایی (ره) ، تفسیر المیزان، ترجمة سید محمد باقر موسوی همدانی، ج 20، نشر بنیاد علمی و فکری علامه طباطبایی، چاپ نگین، ص 644.
[5] . سورة انعام، آیة 127.
منبع: اندیشه قم
