نماز تجلی‌گاه عروج مومن

قال‌الله تعالی«هُوَ الَّذی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى‏ وَ دینِ الْحَقِّ لِیظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ»

اکنون که همایش حاضر با عنوان «پژوهش در مهدویت» به اهتمام و همکاری مجامع دانشگاهی و فرهنگی برگزار می‌گردد، نخست از همه دست‌اندرکاران این همایش صمیمانه قدردانی می‌کنم که یکی از مهم‌ترین مسائل دینی و عقیدتی را محور پژوهش و بررسی قرار داده‌اند و اظهار امیدواری می‌کنم که این اقدام شایسته، علاوه بر آنکه مدّنظر مبارک حضرت بقیة‌الله الاعظم مهدی موعود «عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشّریف» قرار گیرد، بتواند گامی مؤثّر در ارتقاءِ شناخت و تعمیق ابعاد معرفتی نسل حق‌جوی جوان خصوصاً دانشجویان محترم نسبت به موضوع با اهمیت مهدویت و زوایای متکثّر و متعدّد آن باشد.

مسأله مهدویت که از اعتقادات راسخ شیعیان و برگرفته از متن تعالیم قرآن و عترت است، مسأله‌ای نیست که به طور کامل از اختصاصات اعتقادی شیعه باشد، بلکه برخی از زوایای آن از جمله بُعد انتظار فرج و قیام قائم که از اساسی‌ترین ابعاد مسأله مهدویت است در مجموعه اعتقادات سایر مکاتب دینی نیز وجود دارد و این اجماع عقیدتی ادیان توحیدی و مکاتب الهی، خود نشانگر اهمیت و گستردگی موضوع و قابلیت آن برای پژوهش‌های مستمر و روزآمد است.

انتظار فرج و امید و اعتقاد به غیبت قائم و نجات‌بخش بشریت از گمراهی‌ها و جهالت‌ها، بر خلاف آنچه که برخی از کج‌فهمی‌ها یا غرض‌ورزی‌ها در طول تاریخ آن را به وجود آورده است، به معنای خمود و جمود و نشستن و نظاره‌گر بودن بدی‌ها و زشتی‌ها در جامعه بشری و به این وسیله مُهر تأیید زدن بر ظلم‌ها و بی‌عدالتی‌ها نیست و هیچ عقل سلیمی نیز چنین درک بی‌پایه و مایه‌ای را از مسأله انتظار فرج نمی‌پذیرد.

امید به غیبت رهایی بخشِ انسان‌ها از ظلمتِ ظلم و متصل کننده آنان به نورِ عدالت که هم وعده تخلّف‌ناپذیر قرآن کریم است و هم در روایات عترت طاهره«سلام‌الله‌علیهم» به عنوان افضل عبادات و برترین اعمال امّت دانسته شده، بی‌تردید عین حرکت و تکاپو و تلاش و کوشش خستگی‌ناپذیر است و از این‌رو هدف از انتظار، چیزی جز سازندگی و امیدبخشی و تحوّل به معنای واقعی نخواهد بود و روشن است که چنین هدفی با صِرف محبّت و اظهار دوستی به دست نمی‌آید.

انتظار سازنده و تحوّل‌آفرین وقتی در جامعه مهدوی، پدیدار خواهد شد که همه مهدی‌باوران به مثلّثِ متعالی «مودّت، معرفت، اطاعت» ملتزم باشند و علاوه بر محبّت و عشق و دلدادگی و شیفتگی به آستان مبارک مونس‌ دل‌ها و آرام جان‌ها، هم در مسیر معرفت هرچه بیشتر آن امام غایب از نظر و شناخت ابعاد وجودی و سیره حسنه آن حضرت بکوشند و هم در مقام عمل، به طور واقعی از آن امام مُفترض‌الطّاعة پیروی و انقیاد نمایند. و اطاعت از آن امام همام نیز در گرو عمل به یکایک دستورات شرعی و نیز تخلّق به اخلاق الهی آن بزرگوار است.

آری، اگر چنین شد، بی‌شک انتظار فرج، تحوّل‌آفرین خواهد بود و مهدی‌باوران را به مهدی‌یاوران تبدیل خواهد ساخت.

کلام نورانی و آموزنده امام جعفربن‌محمدالصّادق«سلام‌الله‌علیه» را همواره در ذهن و ضمیر خویش بپرورانیم که فرمودند «من سره أن یکون من أصحاب القائم فلینتظر و لیعمل بالورع و محاسن الأخلاق و هو منتظر فإن مات و قام القائم بعده کان له من الأجر مثل أجر من أدرکه فجدّوا و انتظروا هنیئا لکم أیتها العصابة المرحومة».

هر آن کس که می‌خواهد از یاواران قائم‌آل‌محمّد«صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین» باشد پس باید هر آینه منتظر بماند و هر آینه به ورع و تقوای الهی عمل کند و نیز به محاسن اخلاق، متخلّق گردد و چنین کسی منتظر حقیقی به شمار می رود و اگر پیش از قیام قائم از دنیا رود، پاداش او همانند کسی است که در خدمت قائم قرار می‌گیرد، پس بکوشید و منتظر بمانید، گوارایتان باد ای گروهی که رحمت خداوند بر شما فرود آمده است.

والسّلام‌علیکم و رحمة‌الله و برکاته

حسین المظاهری

۳۰/بهمن‌ماه/۱۳۹۱