نماز تجلی‌گاه عروج مومن

«ما همه، تمام افرادى که در کشور مشغول یک خدمت هستند و همین طور ملت، که آن هم بحمد اللَّه، مشغول خدمت به این جمهورى اسلامى هستند، ما همه مسئول هستیم: کُلُّکُمْ راعٍ وَ کُلُّکُمْ مَسْئُولْ ما در همه امور، در همه کارهایى که انجام مى‏دهیم، در امورى که در افکار ما مى‏گذرد، در محضر حق تعالى هستیم؛ تمام عالم محضر اوست، خَلَجانهایى که در قلوب همه مى‏گذرد، در محضر اوست. و ما همه در هر امرى که در دست ماست و در هر مسئولیتى که در این کشور به عهده داریم، مسئولیت بزرگى پیش خداى تبارک و تعالى داریم. تمام افرادى که در جبهه‏ها به جنگ مشغولند و تمام کسانى که جان خودشان را فداى اسلام مى‏کنند، همه اینها در محضر خداى تبارک و تعالى هستند و اجر هیچ یک از افراد ضایع نخواهد شد. چیزى که براى خداست، باقى است: ما عِنْدَکُمْ یَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللَّه باقٍ. هر چیزى که از ماست، اینها از بین مى‏رود و آن چیزى که براى خداست و تقدیم به محضر خداست او باقى مى‏ماند.»

امام در بخشی دیگر از سخنانشان بیان داشتند: «من به همه کسانى که در این کشور الآن مشغول یک خدمت هستند، عرض مى‏کنم که توجه داشته باشید که آبروى جمهورى اسلامى که آبروى اسلام است، حفظ کنید. جمهورى اسلامى امروز آبرویش بسته است به آبروى متصدیان امر، و هر کس در هر مقامى که هست مسئولیت به اندازه حجم آن مقام دارد. حجم مسئولیت به اندازه حجم مقامى است که شخصیتها دارند یا گروهها دارند. و توجه کنید که مبادا- خداى نخواسته- کارهایى از شما، از گروههایى که در این کشور خدمت مى‏کنند، سر بزند که با جمهورى اسلامى سازش نداشته باشد.»

ایشان با اشاره به معصیت بودن بعضى از کارهاى به ظاهر اسلامى‏ عنوان کردند: «گاهى مى‏شود که کارهاى به ظاهر اسلامى، لکن با بى‏توجهى و خلاف اسلام واقع‏ مى‏شود. فى المَثَل، اشخاصى مى‏خواهند خدمت بکنند، پاسدارها مى‏خواهند خدمت بکنند، پلیس مى‏خواهد خدمت بکند و قصدش هم خدمت است، لکن گاهى در کیفیت عمل طورى مى‏شود که معصیت مى‏شود؛ مثلًا، من از این کارهاى جزئى، خرده کارى‏ها شروع مى‏کنم؛ مثلًا، مى‏خواهند در کمیته ‏ها، در جاهایى که براى بسیج مهیا هستند، مى‏خواهند اینها خدمت بکنند، لکن گاهى همینهایى که مى‏خواهند خدمت بکنند، یک کارهایى انجام مى‏دهند که با موازین اسلامى درست در نمى‏آید؛ مثل اینکه نصف شبها شروع مى‏کنند به فریاد و شعار دادن و دعا خواندن و تکبیر گفتن، در صورتى که همسایه‏ ها هستند و ناراحت مى‏شوند، مریضها هستند، معلولین هستند، بیمارستانها هست و اینها رنج مى‏برند، و شما یک چیزى را که مى‏خواهید عبادت باشد، معصیت کبیره مى‏شود. اگر در سحر- فرض بکنید- یک عده‏اى بخواهند دعاى وحدت بخوانند، خوب، مى‏شود در داخل منزل خودشان، در داخل آن محلى که هستند، در آن داخل، خودشان بخوانند. براى خدا مى‏خواهند بخوانند و بلندگو اگر دارند، بلندگو را در داخل بگذارند که صدا بیرون نیاید.»

رهبر کبیر انقلاب با تاکید بر عدم سازگارى تشریفات با جمهورى اسلامى‏ خاطر نشان ساختند: «باید تمام امورى که انجام مى‏دهید متوجه باشید که در محضر خداست و مسئولیت شما دارید. مسئولیت اینجا هم دارند، لکن آن مهمش مسئولیت الهى است. یا در فرض بفرمایید که هر یک از این ادارات دولتى که هست که مى‏خواهند خدمت کنند به مردم، از آن کسى که دم در هست، پیشخدمت هست تا آنجایى که- مثلًا- جاى رئیس هست، باید توجه داشته باشند که همه خدمتگزار این مردم هستند، همه اجیر این مردم هستند، اجرت از اینها دارند مى‏گیرند براى خدمت و باید با مردم رفتارشان رفتار انسانى، اسلامى باشد؛ این طور نباشد که یک کسى حالا احتیاج پیدا کرده که پیش این- فرض کنید- رئیس برود، از دم در ناملایم ببیند. خوب، در رژیم سابق این مسائل بود و همه ما مناقشه مى‏کردیم.»

امام با بیان آیه ای از فرآن مبنی بر اینکه قاضى‏ بر شفیر جهنم است بیان داشتند: «از اینها بالاتر قضات هستند؛ قاضیهایى که جان و مال و ناموس مردم در قبضه آنها و تحت نظر آنهاست. آنها باید توجه بکنند، دقت بکنند و ملاحظه بکنند که مبادا یک وقت یک مظلومى را آنها به اسم ظالم به حبس بیندازند یا- خداى نخواسته- به اعدام. اینها در این دنیا مسئولیت دارند، اگر از زیر بار مسئولیت این دنیا فرار کنید، از زیر بار مسئولیت خدا فرار نمى‏توانید بکنید. قاضى بر شفیر جهنم است؛

عَلى‏ شَفیر النَّارِ او لب جهنم نشسته‏ است. همه چیز مردم دست این قضات است، چه قضات دادگاههاى انقلاب و چه قضات دادسراها و دادگستریها. باید توجه بکنند این قضات به اینکه اینها هم خدمتگزار هستند و کارشان بسیار حساس [است‏] و مسئولیتشان بسیار بزرگ و اگر- خداى نخواسته- لغزشى بکنند و جان یک مسلم، مال یک مسلم، ناموس یک مسلم به واسطه خطاى آنها، به واسطه- خداى نخواسته- تعمد آنها آسیب ببیند، در این دنیا باید محاکمه بشوند و اگر اینجا فرار از محاکمه کردند، در بارگاه حق تعالى هیچ نمى‏توانند فرار کنند.»

در این سخنرانی حضرت امام خطاب به ائمه جمعه و سایر روحانیون‏ نکاتی را تذکر دادند: «یک تذکر هم به روحانیون هست، به ائمه جمعه و جماعات و روحانیون دیگرى که با مردم سرو کار دارند؛ آنها هم توجه بکنند به اینکه این جمهورى اسلامى ربطش به آنها بیشتر از دیگران است و این جمهورى اسلامى اگر از- خداى نخواسته- یک نفر روحانى صدمه ببیند، بیشتر از دیگران مؤاخذه دارد.

باید آقایان توجه بکنند، در رفتارشان، در کردارشان، در گفتارشان؛ چیزهایى که مضر به حال جمهورى اسلامى [است‏] نزنند. مسائلى که با جمهورى اسلامى مخالف است و آنها گمان مى‏کنند که نباید هر مسئله‏اى را گفت، نگویند. و باید ما مسائل اسلامى را با طریق اسلام و شکایات را به طریق اسلامى رسیدگى کنیم؛

یعنى، قضات رسیدگى کنند و علماى اعلام هم در همه جا که هستند و خصوصاً ائمه جمعه‏ها که با گروههاى زیادى سر و کار دارند، باید توجه بکنند که در گفتارشان، در رفتارشان، همه چیز اسلامى باشد و- خداى نخواسته- یک مطلبى که- فرض کنید- که یک استاندار را در محل خودش تضعیف مى‏کند، یک قوّه قضائیه را در محل خودش تضعیف مى‏کند، از اینها احتراز کنند که ما الآن محتاج به این هستیم که در کشورمان آرامش باشد. و البته قضات باید رسیدگى کنند به همه امور.»

منبع: صحیفه امام، ج‏16، ص: 409 تا 416