مقصود نماز

 ارزنده ترین گوهر مقصود نماز است

 زیبنده ترین هدیه ،به معبود نماز است

 کوبنده ترین اسلحه مکتب توحید

 کز ریشه کند خصم تو نبود نماز است

 فرمود على (ع ) شیر خدا،ساقى کوثر

 در مکتب ما شاهد و شهود نماز است

 این نکته رسول مدنى گفت به سلمان

 سرى که به توفیق تو افزوده نماز است

 در دادگاه عدل خدا روز قیامت

 از صلح حسن مقصد و مقصود نماز است

 از آمدن کرب و بلا آنچه به عالم

 مقصود حسین بن على بود نماز است

 آنروز که آید زپس پرده غیبت

 اول هدف مهدى (ع ) موعود نماز است

منبع:کتاب نماز راز دوستی ،علی رستمی

بی نماز!!

شیطان که رانده گشت بجز یک خطا نکرد

خــود را برای ســـجده ی آدم رضــا نکـرد

شـــیطان هــزار مــرتبه بهــتر ز بی نمـاز

کان سجده ای بر آدم و این بر خــدا نکرد

فکرم همه‌جا هست، ولی...

فکرم همه‌جا هست، ولی پیش خدا نیست

      سجاده ی  زردوز که محراب دعا نیست   .........

نور عشق

نور عشق
دل را به نور عشق صفا می دهد نماز                         جان را به یاد دوست جلا می دهد نماز
از خارزار شرک اگر بگذری به صدق                                    باغ تو را ز جلوه صفا می دهد نماز
تا بنگری جمال حقیقت ز معرفت                                   سرچشمه ات ز آب بق می دهد نماز
 پای تو را ز قید   تعلق رها کند                                    دست تو را به دست دعا می دهد نماز
هر دم که سر به سجده اخلاص می نهی                             روشندلی ز یاد خدا می دهد نماز
چون بشنوی صلای مؤذن ، شتاب کن                               کز بارگاه قدس ندا می دهد نماز

لحظه های روشن راز

ای خوش آن لحظه های روشن راز	که شکوفا شـــود گــل آواز
پلــک بگشــای ای نسیــــم سحــر	تا برآید گــل سپیـده به نـــاز
رهــــروی از قبـیلــــــة عشــــــقم	نهراسـم مـن از نشیـب و فراز
به هــوای تــــو ای امیــد بــزرگ!	مرغ دل بـاز می کنـد پـــرواز
مـــن سیــه نــامــه ام، گنــه آلـــود	مددی ای کریم بنـده نـــواز!
قبلـــه و کعبــه ام تــویی ای دوست	دل کجا می کند هوای حجاز
نیسـت مــا را در ایــن ســرای دو در	حاصل از عمر غیر اشـک نیـاز
چــاره ســاز تــو ای خـدای کــریم!	کرمی کـن مـرا، به وقـت نماز                اکبر بهداروند

چراغ محفل دلخستگان

ای چــراغ محفــل دلخستـه‌گان آشنــا

ای امـام مهربـان ای آیـت ایمـان رضا

ای صفای باغ دین یا امام هشتمین

ای خـدا را حجـت بــر حــق ولی کردگار

ای مـزارت بوسـه گاهِ خستــگان بیقــرار

ای صفای باغ دین یا امام هشتمین

ضامن آهو عزیزِ فاطمـه شمس الشّموس

ای پنــاه اهــل دل ای گوهر دریای طوس

ای صفای باغ دین یا امام هشتمین

ای دلــت آئینــه نـور خـدای ذوالجلال

تشنــه لطف تــوأم کـو جرعه‌ای آب زلال؟

ای صفای باغ دین یا امام هشتمین

در میان حجره غربت نهادی رخ به خاک

جان سپردی بیقرار و تشنه لب روحی فداک

ای صفای باغ دین یا امام هشتمین

جعفر رسول زاده (آشفته)

منبع

من غریبم، من شهیدم، من رضایم

من کشته ی زهر جفایم

چشم و چراغ مرتضایم

رضا غریب الغربایم

من غریبم، من شهیدم، من رضایم

شهر خراسان، کربلایم

کنار قبر با صفایم

شیعه کند گریه برایم

من غریبم، من شهیدم، من رضایم

از سینه ام خیزد شراره

گردیده قلبم پاره پاره

جواد می کند نظاره

من غریبم، من شهیدم، من رضایم

شهیدِ بی جرم و گناهم

نَفَس شده شعله ی آهم

شد قصرِ مامون قتلگاهم

من غریبم، من شهیدم، من رضایم

من آن امام مهربانم

که قاتلم شد میزبانم

مأمون زده آتش به جانم

من غریبم، من شهیدم، من رضایم

این قلب زار و خسته ی من

این ناله ی آهسته ی من

این حجره ی در بسته ی من

من غریبم، من شهیدم، من رضایم

اهل خراسان نوحه خواندند

خودرا به تابوتم رساندند

گل به روی نعشم فشاندند

من غریبم، من شهیدم، من رضایم

مهدی نعمت نژاد

منبع

منتظر بودم جوادم تا بیاید از سفر

من که این صحن و سرایم را نمایان کرده‌ام

شرحِ دردِ غربتم در سینه پنهان کرده‌ام

از برای خط سرخِ شیعه‌ی بابم علی

عزم رفتن در غریبی خراسان کرده‌ام

لحظه‌ای که از مدینه آمدم بر سوی طوس

من وداعی دیدنی با نورِ چشمان کرده‌ام

آن دم آمد خاطرم پر می‌زدم من در عطش

یادی از لب‌های خشکِ شاهِ عطشان کرده‌ام

منتظر بودم جوادم تا بیاید از سفر

گریه بر آن زینب زار و پریشان کرده‌ام

در میان حجره‌ و دلخسته و زار و پریش

بهرِ فرزندم، جوادم ختم قرآن کرده‌ام

تا جوادم آمد و او را بغل کردم به آه

یادِ از آن کرب و بلا و آن یتیمان کرده‌ام

مادرم وقتی سرم را روی زانویش نهاد

دردِ دلها نزد آن زهرای نالان کرده‌ام

 

شاعر: حسن فطرس

منبع

ثائر

«ثائر» از القاب امام قائم (عج) است. «ثائر» اسم فاعل از «ثار» است. «ثار» در لغت به معنای خون، کینه کشی، انتقام و خونخواهی است. («فرهنگ فارسی معین»، ج 1، ص 1185)
نامگذاری امام عصر (عج) به ثائر به خاطر همین قیام برای کینه خواهی است که تا قصاص ننماید آرام نگیرد.

شعر قاسم صرافان برای امام زمان (عج)

دل ما و صفای بارانت، از دعای تو سبز و سیرابیم
«و من الماء کل شئ حی» همه مدیون حضرت آبیم

از زلال تو روشنیم ای آب، دل به دریا که می‌زنیم ای آب
موج در موج شرح دلتنگی ست، لب هر جوی اگر که بی‌تابیم

دجله هر شب هزار و یک قصه از نیستان سامرا دارد
مثل ما که هزار و یک سال است زائر غصه‌های سردابیم

بی‌ تو یک روزِ خوش نبود و نرفت آبِ خوش از گلویمان پایین
یا سرابیم بی تو در پوچی یا که در خواب خویش مردابیم

کی بتابی تو یک شبِ بی ابر، بر شبستان حوض کوچک‌مان؟
و ببینیم باز هم با تو، غرقِ تسبیح موج و مهتابیم

گفته پیری که از بلندی کوه، جویبار دل تو جاری شد
ما که یک عمر رفت و در خوابیم «مگر این چند روز دریابیم»

آمدی بغض کوچه‌ها وا شد، اشکها قطره قطره دریا شد
با شما هر جزیره خضراء شد، در بهارت چه سبز و شادابیم