جرعه وصال (اختصاصی)

اسراری از نماز و نیایش:

– نماز، بالاترین وقت ملاقات و استحضار و حضور در محضر خدا است… نماز برای خضوع و خشوع جعل شده است با همه مراتب خضوع و خشوع!

- نماز، جامی است از اَلّذ لذایذ(لذت بخش ترین لذت ها) که چنین خمری خوشگوار در عالمِ وجود نیست.

– نماز اعظم مظاهر عبودیت است که در آن توجه به حق می شود.

…

نماز شب در قایق

سردار شهید خضرایی، در یکی از خاطراتش از شهید چراغچی می‌گوید: شب قبل از عملیات بدر برای کنترل و چک نهایی آبراه‌ها به خط دفاعی دشمن نزدیک شده بودیم. در راه بازگشت، قایق ما واژگون شد و هر سه نفر داخل آب افتادیم. هرکدام به شکلی تلاش می‌کردیم تا قایق را به حالت اول برگردانیم. خیلی زود آب قایق را خالی کردیم و دوباره سوار شدیم. خیسی و خستگی بی‌تابمان کرده بود. راه بازگشت هم طولانی بود. در بین راه دیدم آقا ولی آرام‌آرام ذکر می‌گوید، خوب دقت کردم، متوجه شدم که دارد نماز شب می‌خواند.

امام باقر(ع) فرمودند: «ما مِن قَطرَه احَبَّ الی الله عَزَّوَجَلَّ مِن قَطرَه دُمُوعٍ فی سََوَادِ اللَّیلِ مَخَافَه مِنَ الله لا یُرادُ بِها غَیرُهُ. هیچ قطره‌ای در نزد خداوند عزوجل دوست‌داشتنی‌تر و محبوب‌تر از قطره اشک‌هایی که در تاریکی شب و از خوف خدا با اخلاص کامل ریخته می‌شود، نیست.» (جهاد با نفس، ص137)

چهل سال، مهمان سحر امام رضا علیه السلام

نماز در مسجد گوهرشاد تمام شده بود؛ اما هنوز مسجد مملو از جمعیت بود. عده‎ای از مردم، در گوشه‎ای از مسجد اجتماع کرده بودند و دور کسی را گرفته بودند. آنان اغلب کسانی بودند که برای شفا گرفتن به حرم آمده بودند و حالا به جای پنجره فولاد، در مسجد تجمع کرده بودند. آنها دور شیخ حبیب الله گلپایگانی جمع شده بودند .

عبادت عاشقانه

پیامبر خدا صلى ‏الله ‏علیه‏ و‏آله:

«أفضَلُ النّاسِ مَن عَشِقَ العِبادَةَ فَعانَقَها وأحَبَّها بقَلبِهِ... وَ تَفَرَّغَ لَها». (میزان الحکمة، حدیث 11598)

توجّه امام به نماز شب

مرحوم حجه الاسلام والمسلمین حاج سیّد احمد آقا خمینی می گفت :
وقتی که از عراق می خواستیم به کویت برویم به دلیل ممانعت برگشتیم . از ساعت پنج صبح برای اینکه کسی در نجف خبردار نشود بین الطّلوئین حرکت کردیم به سوی کویت . در مرز کویت ما را راه ندادند. ما برگشتیم به مرز عراق . به بد ترین وجه با امام برخورد کردند.

از پانزده سالگی نماز شب می خواندند

خانم نعیمه اشراقی (نوه امام):

خویشاوندان امام که از پانزده سالگی با ایشان بودند،  می گفتند: «از پانزده سالگی ایشان که ما در خمین بودیم، آقا یک چراغ موشی کوچک می گرفتند و می رفتند به یک قسمت دیگر که هیچ کس بیدار نشود و نماز شب می خواندند.»

توصیه امام زمان(ع) به مرحوم مجلسی اول

محدث و سالک وارسته مرحوم مجلسی اول میگوید: "در اوایل جوانی مایل بودم نماز شب بخوانم اما نماز قضا بر عهده‌ام بود و به همین دلیل احتیاط می‌کردم و نمی‌خواندم. خدمت شیخ بهائی رحمه الله عرض نمودم، فرمود: "نماز قضا بخوان" اما من با خود می گفتم نماز شب خصوصیات خاص خود را دارد و با نمازهای واجب فرق می‌کند.

نماز شب

در حـدیـثـى از امام صادق (ع) مى خوانیم : ((انسان گاهى دروغ مى گوید و سبب محرومیتش از نـمـاز شـب مـى شود، هنگامى که از نماز شب محروم شد از روزى (ومواهب مادى و معنوى) نیز محروم مى شود)).